skip to main |
skip to sidebar
Writers: Spencer Susser, David Michôd
Cast: Joseph Gordon-Levitt, Devin Brochu, Rainn Wilson, Natalie Portman
Αξιολόγηση : 3/5
Ο T.J. έχασε πρόσφατα τη μητέρα του. Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει τον καταθλιπτικό πατέρα του (Rainn Wilson) μαζί την λίγο off γιαγιά του. Τα πράγματα στο σχολείο δε βοηθάν τη κατάσταση αφού εκεί έρχεται αντιμέτωπος με άλλα θέματα της ηλικίας του (βρομόξυλο από εκτάκια). Ξαφνικά θα συναντηθεί με τον απρομελέτητο Hesher και από τότε οι δρόμοι τους θα είναι παράλληλοι.
Sci-Fi, 3D, υπερήρωες και άλλες διαγαλαξιακές ταινίες... Καλά ολα αυτά... αλλά αρκετά. Δεν ήρθε η ώρα για μια αναδρομή στο παρελθόν; Που είναι εκείνες οι αξίες των 90's; Οπού αρκούσε το να είσαι απλά cool; Ένας υπεράνω metal-head! Και αυτό ακριβώς είναι ο Joseph Gordon-Levitt σε αυτό το ρόλο! Στο ρόλο της ζωής του. Κάτι σαν τον Keanu Reeves στα Bill and Ted. Μακριά μαλλιά, tattoo, χόρτο και σατανικά riff... Απίστευτη ενσάρκωση από ένα γενικά ατάλαντο ηθοποιό. Επίσης καλή ευκαιρία να δεις τον αγαπημένο Rainn Wilson έξω από το "the office". Υποτιμημένος δυστυχώς και χαμένος μέσα στη δύνη των τηλεοπτικών σειρών. Τα δύο παραπάνω αρκούν για να ξεχάσουμε την έλλειψη σκηνοθεσίας, σεναρίου, αλλά και την ατυχή εμφάνιση της Natalie. Βουτιά στα 90's. 
Writers: Guillermo Arriaga
Cast : Emilio Echevarría, Gael García Bernal, Goya Toledo, Álvaro Guerrero, Vanessa Bauche
Αξιολόγηση : 4.5/5
Στην αχανή και ανθρωποφάγο Πόλη του Μεξικού, τρείς καθημερινές ιστορίες ενώνονται μέσα απο ένα φρικτό αυτοκινητιστικό ατύχημα. Ο ήρωας της πρώτης ιστορίας, Octavio, προσπαθεί με τον εκπαιδευμένο σκύλο του Cofi να βγάλει λεφτά απο κυνομαχίες, έτσι ώστε να το σκάσει με την γυναίκα του αδελφού του Suzanna. Μετά απο ένα αγώνα που πηγαίνει στραβά όμως, τον κυνηγούν, και αυτός, προσπαθώντας να ξεφύγει, συγκρούεται με το αυτοκίνητο της Valeria, της ηρωίδας της δεύτερης ιστορίας. Η Valeria λοιπόν, μετά το ατύχημα χάνει το πόδι της και αναγκάζεται να παρατήσει τη δουλειά της ως επαγγελματίας μοντέλο. Ο φίλος της προσπαθεί να τη στηρίξει ψυχολογικά, αλλά η κατάσταση είναι πιο δύσκολη απο όσο νομίζει. Η τρίτη ιστορία έχει πρωταγωνιστή έναν αυτόπτη μάρτυρα του ατυχήματος, τον άστεγο, ένθερμο ζωόφιλο και επαγγελματία δολοφόνο El Chivo, ο οποίος θα προσπαθήσει να ξεφύγει απο το σκοτεινό παρελθόν του και να επανασυνδεθεί με τη χαμένη κόρη του.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του εκπληκτικού μεξικανού σκηνοθέτη Alejandro González Iñárritu, και η ταινία που έκανε παγκοσμίως γνωστό τον ίδιο και τον πρωταγωνιστή του Gael García Bernal, είναι ένα σκληρό κοινωνικό δράμα που δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο της - Amores Perros (στα αγγλικά "Love's a bitch", ακριβής μετάφραση στα ελληνικά "Σκυλίσιες αγάπες"). Ο Iñárritu, που μέχρι πρότινος απολάμβανε το απόλυτο 3 στα 3 (Amores Perros, 21 Grams, Babel) πρίν το φιάσκο του Biutiful, παραδίδει ένα σπονδυλωτό, δραματικό ψυχογράφημα του σύγχρονου Μεξικού, με ελάχιστο budget, παντελώς άγνωστους μέχρι τότε ηθοποιούς, αλλά και την εντελώς φρέσκια, τολμηρή ματιά του. Το εξαιρετικό σενάριο του πολυβραβευμένου Guillermo Arriaga (21 Grams, The three Burials of Melquiades Estrada) τοποθετεί καθημερινούς ανθρώπους στη ζούγκλα της μεγαλούπολης, και τους παρακολουθεί να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής, και τη σκληρότητα της αγάπης. Και ο σκηνοθέτης, με τη συχνή χρήση ευρυγώνιων φακών και τη συνεχή κίνηση της κάμερας επικεντρώνεται στα τραγικά τους πρόσωπα, προσδίδοντας αλήθεια στην ασυνήθιστη μέσα στην απλότητά της αυτή ιστορία. Το γρήγορο, σχεδόν βιντεοκλιπίστικο μοντάζ, η έξυπνη χρήση της μουσικής και η ντοκυμαντερίστικη αισθητική πραγματικά απογειώνουν την ταινία και συντελούν σε ένα άρτιο οπτικό αποτέλεσμα. Ταινιάρα !
Amores Perros trailer
η ταινία στο imdb
Writers: Mark Heyman, Andres Heinz
Cast : Natalie Portman, Mila Kunis, Vincent Cassel, Barbara Hershey, Winona Ryder
Αξιολόγηση : 3.5/5
Η Nina είναι μια νεαρή μπαλαρίνα σε ένα θίασο μπαλέτου στη Νέα Υόρκη. Η ζωή της είναι απολύτως αφοσιωμένη στο χορό, με την αυταρχική και καταπιεστική πρώην μπαλαρίνα μητέρα της να της απαγορεύει τις υπόλοιπες, φυσιολογικές χαρές της ηλικίας της. Ο θίασός της θα προγραμματίσει να ανεβάσει την περίφημη "Λίμνη των κύκνων" του Tchaikovsky, και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του θιάσου Thomas θα επιχειρήσει μια πρωτοποριακή προσέγγιση, με την ίδια χορεύτρια να ενσαρκώνει και το λευκό και το μαύρο κύκνο, δύο ρόλους εκ διαμέτρου αντίθετους. Η Nina θα πάρει το ρόλο αλλά, ενώ είναι τέλεια για τον αθώο, όλο χάρη λευκό κύκνο, δεν καταφέρνει να αποδώσει το σκοτεινό, μυστηριώδη και σαγηνευτικό μαύρο κύκνο. Όταν όμως θα βρεί μια άσπονδη φίλη στο πρόσωπο της νεοφερμένης, sexy και ανταγωνίστρίας της για το ρόλο και τον έρωτα του Thomas μπαλαρίνας Lily, η σκοτεινή πλευρά της θα αρχίσει να αναδύεται, απειλώντας να την "καταπιεί" ολοκληρωτικά.
Ένα πολύ καλό, σφιχτοδεμένο θρίλερ, με δυνατές ερμηνείες, άφθονο σασπένς και πολύ σωστή κλιμάκωση της έντασης και της αγωνίας, αλλά, ήδη υπερτιμημένο απο κοινό και κριτικούς, κατά τη γνώμη μου λόγω της κατακόρυφης πτώσης του αριθμού των αξιόλογων ταινιών που βγαίνουν κάθε χρόνο. Δεν πιστεύω οτι κάθε χρονιά πρέπει αναγκαστικά να ψάχνουμε μία, δύο ή τρείς ταινίες για να τις χαρακτηρίσουμε αριστουργήματα. Και ο Μάυρος Κύκνος δεν είναι σε καμία περίπτωση αριστούργημα. Ο Aronofsky πάντως παραδίδει την καλύτερη δουλειά του των τελευταίων χρόνων, δημιουργώντας μία σχεδόν κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και ένα σφιχτό ψυχολογικό κλοιό γύρω απο την πρωταγωνίστρια του, αφήνοντας την να παλεύει αβοήθητη με τη σκοτεινή, καταπιεσμένη πλευρά της. Υπάρχουν όμως σημεία που χαλάνε όλο αυτό το δημιούργημα που έχει χτίσει, και αλλοιώνουν τη ροή της ταινίας, αφήνοντάς την ασύνδετη απο τη συνέχεια, και απο το σύνολο γενικότερα. Η Portman είναι πολύ πειστική στον πρωταγωνιστικό ρόλο, δείχνοντας αρκούντως εύθραυστη και αβοήθητη όπου χρειάζεται, και αλλού αντίστοιχα αδίστακτη και γοητευτική, χωρίς όμως να μπορώ να χαρακτηρίσω την ερμηνεία της "μεγάλη" ή συγκλονιστική. Το oscar που απέσπασε το αφήνω ασχολίαστο, αφού δεν έχω δεί τις γυναικείες ερμηνείες που ήταν συνυποψήφιές της, και αφού πλέον δε θεωρώ τα oscars ως απόδειξη ή κριτήριο ποιότητας. Συνολικά λοιπόν, ο Μάυρος Κύκνος είναι μία αρκετά καλή ταινία, αλλά όχι σπουδαία.
Black Swan trailer
η ταινία στο imdb
Writers: Sakke Järvenpää (story), Aki Kaurismäki (screenplay)
Cast : Matti Pellonpää, Kari Väänänen, Sakke Järvenpää, Heikki Keskinen, Pimme Korhonen, Sakari Kuosmanen
Αξιολόγηση : 1.5/5
Στην αχανή τούνδρα της Φινλανδίας κατοικεί το πιο ανεκδιήγητο συγκρότημα συγγενών που έχει υπάρξει ποτέ στον πλανήτη Γη, με τα πιο ανεκδιήγητα κουρέματα, ρούχα και παπούτσια του σύμπαντος - οι Leningrad Cowboys. Ένας αμφιβόλου γούστου "ειδικός" τους συμβουλεύει να πάνε στην Αμερική για να κάνουν καριέρα, γιατί εκεί "παίρνουν τον οποιονδήποτε". Έτσι, το πολυμελές συγκρότημα και ο manager τους, επίσης συγγενής, φτάνουν στη Νέα Υόρκη, όπου ένας μουσικός παραγωγός, καθόλου εντυπωσιασμένος απο τη folk μουσική τους, τους προτείνει να παίξουν στο γάμο ενός ξαδέλφου του, στο Μεξικό. Έτσι, οι Leningrad Cowboys ξεκινούν ένα μακρύ road trip κατά μήκος της Αμερικής, παίζοντας απο rock'n'roll μέχρι blues και country σε παρακμιακά μαγαζιά, πάντα με απογοητευτικά αποτελέσματα. Τελικά, θα καταφέρουν να φτάσουν στο Μεξικό, και στην πολυπόθητη επιτυχία.
Μία απογοητευτική ταινία, ειδικά για το επίπεδο του πολύ καλού σκηνοθέτη Aki Kaurismäki, που αποτυγχάνει πλήρως στον (δυσδιάκριτο) στόχο της, αυτόν της σατιρικής, μουσικής κωμωδίας. Στα χείλη μου δεν εμφανίστηκε ούτε το παραμικρό μειδίαμα (γαμώτο, ακόμα και με τον Adam Sandler θα γελάσεις λιγάκι), και το όλο εγχείρημα κρίνεται χωρίς λόγο ύπαρξης. Βασισμένη σε ένα πραγματικό φινλανδικό συγκρότημα, το marketing πλάσαρε την ταινία ως την απάντηση της Φινλανδίας στο This is Spinal Tap, αλλά εγώ θα τη χαρακτήριζα ως τον (πολύ) φτωχό συγγενή της. Θα μπορούσα να της βάλω και κουλούρι, αλλά τουλάχιστον έχει αξιοπρεπή φωτογραφία και κινηματογράφηση. Με αυτό το παντελώς αδιάφορο και τραγελαφικό σενάριο όμως ...
Leningrad Cowboys trailer
η ταινία στο imdb
Writers: Stefan Wul (novel), Roland Topor (screenplay)
Cast (voices): Eric Baugin, Jennifer Drake, Jean Topart, Jean Valmont, Sylvie Lenoir
Αξιολόγηση : 4/5
Στο μακρινό κόσμο του Ygam κατοικεί η παράξενη φυλή των Draags. Γιγάντιοι σε μέγεθος, γαλάζιοι σε απόχρωση και με ανεπτυγμένες ψυχικές δυνάμεις, ζούν τη μακροσκελή ζωή τους ήσυχα, και με πολλές ώρες διαλογισμού. Στο Ygam κατοικούν και άνθρωποι, οι Oms, οι οποίοι είναι σκλάβοι των Draags. Ο Terr είναι ένα μωρό Om, τη μητέρα του οποίου σκότωσαν παιδιά Draags που έπαιζαν. Ένα άλλο παιδί, η Tiwa, αποφασίζει να πάρει το μικροσκοπικό ανθρωπάκι στο σπίτι της για κατοικίδιο. Μάλιστα, του φοράει ένα κολάρο για να μπορεί να τον κατευθύνει με ένα ειδικό βραχιόλι. Ο Terr μεγαλώνει αιχμάλωτος της Tiwa, μα κάποια στιγμή αποφασίζει να δραπετεύσει, παίρνοντας μαζί του μία συσκευή εκμάθησης των Draags. Γνωρίζει ελεύθερους ανθρώπους, γνωρίζει τον έρωτα, και με όπλο τη γνώση που προσφέρει η συσκευή εκμάθησης οργανώνει την εξέγερση των Oms ενάντια στους αφέντες τους.
Μία εξαιρετική sci-fi animated ταινία με έντονη αλληγορία, σουρρεαλιστική αισθητική και βαθιά, φιλοσοφικά νοήματα. Συμπαραγωγή της Γαλλίας με την Τσεχοσλοβακία, μια χώρα με μεγάλη παράδοση στο κινούμενο σχέδιο, το La planète sauvage (Fantastic Planet) τοποθετεί τον άνθρωπο στη θέση των ζώων, και ξεγυμνώνει τον απαίσιο τρόπο με τον οποίο τους συμπεριφερόμαστε, στην ουσία λέγοντάς μας "εσάς σας αρέσει αυτό ?". Ο σκηνοθέτης René Laloux συνεργάστηκε με τον εικονογράφο Roland Topor, το λιτό στύλ του οποίου δείχνει λίγο απλοϊκό, είναι όμως απολύτως ταιριαστό με την ιστορία και έχει μια άγρια δύναμη. Σημειωτέον οτι ο Laloux έχει επίσης συνεργαστεί με θρυλικούς κομίστες όπως οι Moebius (στο "Les maîtres du temps" του 1982) και Caza (στο "Gandahar" του 1988). Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων, του πλανήτη και των παράξενων ζώων που κατοικούν εκεί είναι έντονα επηρρεασμένος απο το κίνημα του σουρρεαλισμού, και ιδιαίτερα απο την τέχνη των Giorgio De Chirico και Rene Magritte, οι μουσικές είναι καθαρά 70's και ψυχεδελικές, και γενικά η θέαση της ταινίας είναι μία άκρως ψυχεδελική και εσωτερική εμπειρία, που σε κάνει να αναφωνήσεις μετά το τέλος της "Μα καλά, τί πίνανε αυτοί οι τύποι ?". Πάντως, ό,τι και να πίνανε, ήταν καλό. Και δυνατό, όπως η ταινία που φτιάξανε.
La planète sauvage trailer
η ταινία στο imdb
Writers: Fuji Yahiro, Yoshikata Yoda
Cast: Yoshiaki Hanayagi, Kyôko Kagawa, Kinuyo Tanaka, Eitarô Shindô, Akitake Kôno
Αξιολόγηση : 5/5
Στη φεουδαρχική Ιαπωνία, την περίοδο του Μεσαίωνα, ένας κυβερνήτης μιας επαρχίας καθαιρείται απο τη θέση του και εξορίζεται επειδή υποστήριξε τους φτωχούς χωρικούς - υπηκόους του απέναντι στις διαταγές των ανωτέρων του. Η γυναίκα του Tamaki και τα δύο του παιδιά, ο Zushio και η Anju, τον ακολουθούν λίγο αργότερα στην εξορία, αλλά κατά το μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι απάγονται απο ληστές, τα παιδιά χωρίζονται απο τη μητέρα τους, και όλοι τους πουλιούνται σαν σκλάβοι. Τα παιδιά καταλήγουν στη φάρμα του απάνθρωπου επιστάτη Sansho, όπου δουλεύουν υπό άθλιες συνθήκες μαζί με τους υπόλοιπους εξαθλιωμένους σκλάβους. Τα χρόνια περνούν, όμως η διαμελισμένη οικογένεια δεν εγκαταλείπει ποτέ την ιδέα να ξανασμίξει, και όταν τα δύο παιδιά θα μάθουν οτι η μητέρα τους είναι ακόμα ζωντανή, θα προσπαθήσουν να αποδράσουν, να βρούν τους γονείς τους, αλλά και να βοηθήσουν όλους τους υποδουλωμένους συνανθρώπους τους.
Ένα δυνατό, συνταρακτικό δράμα από το δάσκαλο του ιαπωνικού σινεμά Kenji Mizoguchi. Η ιστορία είναι παρμένη απο την πλούσια μυθολογία της Άπω Ανατολής, και περνάει απο στόμα σε στόμα εδώ και χιλιάδες χρόνια, πολύ προτού εφευρεθεί η γραφή. Ο σκηνοθέτης ήθελε να κάνει μια ταινία με θέμα τη σκλαβιά, αλλά οι παραγωγοί ήθελαν να τονίσουν τη λυπητερή (και πιασάρικη) ιστορία των δύο μικρών παιδιών και της μητέρας τους. Ο Mizoguchi τελικά υπέκυψε, μένοντας βεβαίως μακριά απο υπερβολές και άσκοπους μελοδραματισμούς, αλλά κράτησε το όνομα του άκαρδου επιστάτη Sansho για τίτλο, παρόλο που ο χαρακτήρας του εμφανίζεται ελάχιστα. Η ταινία είναι "χτισμένη" γύρω απο τις σπαρακτικές ερμηνείες των ηθοποιών, ωστόσο ο τελειομανής σκηνοθέτης έχει κάνει για άλλη μια φορά θαύματα στο εικαστικό κομμάτι. Κάθε κάδρο είναι σαν πίνακας ζωγραφικής, με τη δράση να συντελείται σε πολλά επίπεδα και με τέλεια ενορχήστρωση. Mία μαγευτική, λυρική ταινία, τα πανανθρώπινα μηνύματα της οποίας συνοψίζονται στη διδαχή που κληρονόμησε ο Zushio από τον πατέρα του - "Ο άνθρωπος δε μπορεί να είναι άνθρωπος χωρίς συμπόνοια. Ακόμη κι αν είσαι σκληρός με τον εαυτό σου, να δείχνεις οίκτο στους άλλους. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι. Όλοι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία".
Sansho the Bailiff trailer
η ταινία στο imdb
Writer: Rémy Belvaux, André Bonzel, Benoît Poelvoorde
Cast: Benoît Poelvoorde, Rémy Belvaux, André Bonzel, Jacqueline Poelvoorde-Pappaert, Hector Pappaert, Malou Madou, Jenny Drye
Αξιολόγηση : 4/5
Ένα κινηματογραφικό συνεργείο ακολουθεί έναν ψυχωτικό serial killer στη "δουλειά" αλλά και στην προσωπική του ζωή. Ο Benoît είναι μία πολύ παράξενη ράτσα serial killer. Σκοτώνει οποιονδήποτε, χωρίς κανέναν απολύτως ηθικό φραγμό ή τύψεις, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα στην κάμερα μικρά μυστικά του επαγγέλματος που του έχει διδάξει η πολυετής πείρα του. Έπειτα, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, πηγαίνει σε εκθέσεις ζωγραφικής, παίζει μουσική με φίλους, επισκέπτεται τους γονείς και τους παππούδες του, μεθάει σε μπαράκια και αστειεύεται διαρκώς. Στην αρχή, ο σκηνοθέτης του παράξενου αυτού ντοκυμανταίρ Rémy και το διμελές συνεργείο φίλων του παίρνουν αψήφιστα το μακάβριο project, αλλά στην πορεία εμπλέκονται όλο και περισσότερο στην εγκληματική δράση του Benoît, μέχρι που συνειδητοποιούν οτι, εκτός απο μπλεγμένοι μέχρι το λαιμό, είναι πλέον και συνένοχοί του.
Το "C'est arrivé près de chez vous" (ακριβής μετάφραση "Έφτασε κοντά στο σπίτι σας" - εννοώντας στην ουσία οτι τα γεγονότα της ταινίας θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, ή να συμβούν στη γειτονιά σας), είναι η πτυχιακή εργασία (!!!) των Rémy Belvaux, André Bonzel και Benoît Poelvoorde για την κινηματογραφική σχολή στην οποία φοιτούσαν. Οι τρείς τους πρωταγωνιστούν και σκηνοθετούν το άκρως πρωτότυπο και σοκαριστικό αυτό ψευδο-ντοκυμανταίρ, το οποίο εμφανίζεται ανελλιπώς σε κάθε αφιέρωμα ή λίστα για τις πιο "ενοχλητικές" ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ. Και, μπορώ να πώ, η "διάκριση" αυτή είναι απολύτως δικαιολογημένη. Πέραν της αληθοφανέστατης και γραφικής απεικόνισης των φρικιαστικών πράξεων του δολοφόνου-πρωταγωνιστή, η ταινία απενοχοποιεί πλήρως τη βία, εμπλουτίζοντας τις σκηνές των δολοφονιών και των βιασμών με άφθονο χιούμορ, παρουσιάζοντας τον Benoît ως μια ψυχικά διαταραγμένη, μα ωστόσο συμπαθητική φιγούρα. Και ο τρόπος που είναι γυρισμένη, στη μορφή ψευδο-ντοκυμανταίρ (ασπρόμαυρη, με χοντρό κόκκο και την κάμερα στο χέρι), κάνει τον αντίκτυπο ακόμη μεγαλύτερο, ειδικά αν αναλογιστούμε πως και εμείς, όπως και το συνεργείο, είμαστε συνένοχοι, αφού παρακολουθούμε φρικτές πράξεις μέσα στο χαλαρό και αστείο κλίμα το οποίο οι δημιουργοί της ταινίας έχουν έξυπνα "υφάνει" για να μας "παγιδεύσουν".
( Υ.Γ : Αν αναρωτιόσασταν απο πού εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί του The Blair Witch Project, μόλις το βρήκατε ! )
Man Bites Dog trailer
η ταινία στο imdb
Director: Neil Jordan
Writer: Neil Jordan
Cast: Stephen Rea, Jaye Davidson, Forest Whitaker, Miranda Richardson, Breffni McKenna
Αξιολόγηση : 4/5
Ο Fergus είναι ένα "εθελοντικό" μέλος του IRA. Η μικρή ομάδα στην οποία συμμετέχει, έχει συλλάβει ένα βρετανό στρατιώτη, τον Jody, και τον κρατάει αιχμάλωτο σε ένα απομονωμένο κρυσφήγετο, κάπου στη βόρεια Ιρλανδία. Στην ομάδα ανήκει επίσης η γοητευτική Jude, η οποία έστησε την παγίδα για τον Jody. Ο Fergus εκτελεί χρέη δεσμοφύλακα, αλλά τελικά γίνεται φίλος με τον κρατούμενο. Ο Jody του μιλάει για την κοπέλα του τη Dil, που τον περιμένει στο Λονδίνο, και του ζητάει να πάει να τη βρεί, σε περίπτωση που ο ίδιος σκοτωθεί. Και όντως, σε μια επιχείρηση του αγγλικού στρατού για να τον ελευθερώσει, ο Jody καταλήγει νεκρός, και ο Fergus το σκάει στο Λονδίνο. Εκεί υιοθετεί το όνομα Jimmy, πιάνει δουλειά, και συναντάει τη Dil. Οι δυο τους νιώθουν μια αμοιβαία έλξη, η οποία δεν υποχωρεί, ακόμα και όταν αποκαλυφθεί το μεγάλο μυστικό της Dil. Η Jude και οι παλιοί σύντροφοι του Fergus απο τον IRA όμως τον θεωρούν προδότη, και δεν είναι διατεθειμένοι να τον αφήσουν να ξεφύγει τόσο εύκολα.
Μία υπέροχη, όσο και τολμηρή ταινία του πολύ ιδιαίτερου και πολυαγαπημένου μου σκηνοθέτη Neil Jordan. Ο Jordan ειδικεύεται στην αφήγηση ανθρώπινων ιστοριών, γεμάτων με έντονα συναισθήματα και βαθείς χαρακτήρες. Αυτά είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν και το "Παιχνίδι των λυγμών", τη διασημότερη και ίσως και καλύτερη ταινία του. Οι χαρακτήρες είναι αληθοφανέστατοι, με έντονα πάθη και ανθρώπινες αδυναμίες, και η ιστορία είναι πειστική, συγκινητική, με όμορφη ροή και έντονο σασπένς. Η ταινία είναι γνωστή για τη μεγάλη ανατροπή της υπόθεσης που συντελείται κάπου στη μέση της (και που φυσικά δεν πρόκειται να αποκαλύψω εδώ), αλλά επίσης έχει πολύ σωστή κινηματογράφηση, πολύ καλές ερμηνείες απο όλους τους βασικούς πρωταγωνιστές, και ένα πολύ όμορφο κεντρικό μήνυμα, το οποίο συνοψίζεται στην παραβολή του βάτραχου και του σκορπιού που αφηγείται ο κρατούμενος στρατιώτης στο δεσμώτη και φίλο του. Αξέχαστη η σκηνή του τραγουδιού της Dil, όπως φυσικά και η διάσημη σκηνή της ανατροπής.
The Crying Game trailer
η ταινία στο imdb
Writer: Lothar G. Buchheim (novel), Wolfgang Petersen (screenplay)
Cast: Jürgen Prochnow, Herbert Grönemeyer, Klaus Wennemann, Hubertus Bengsch, Martin Semmelrogge
Αξιολόγηση : 4.5/5
Έτος 1942, Β' Παγκόσμιος πόλεμος, κάπου στον Ατλαντικό. Το γερμανικό υποβρύχιο U-96 περιφέρεται στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στη Γροιλανδία και τις Αζόρες, παραμονεύοντας για αγγλικές νηοπομπές, και αναμένοντας διαταγές απο την κεντρική διοίκηση. Οι άντρες είναι όλοι έμπειροι ναυτικοί, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, που αποποιούνται το χαρακτηρισμό του ήρωα, έχοντας βιώσει και σιχαθεί τη βρωμιά και τη ματαιότητα του πολέμου. Μαζί τους έχουν έναν επισκέπτη αξιωματικό, ο οποίος γράφει ένα άρθρο για τη ζωή σε υποβρύχιο. Μετά τη μακρά αναμονή, έρχεται η ώρα της δράσης, με επιθέσεις σε συμμαχικά εμπορικά, και κυνηγητό με τα αντιτορπιλλικά που τα συνοδεύουν. Παρά τις σοβαρές ζημιές όμως, ο ικανότατος κυβερνήτης καταφέρνει πάντα να τους γλιτώνει. Η επόμενη αποστολή που θα τους ανατεθεί όμως, μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως αποστολή αυτοκτονίας. Θα πρέπει να περάσουν το τέλεια φυλασσόμενο απο τους συμμάχους στενό του Γιβραλτάρ, και να μπούν στη Μεσόγειο θάλασσα...
Η υπόθεση δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία σε αυτό το εντυπωσιακό πολεμικό και ψυχολογικό δράμα, με ελάχιστα περιστατικά να συμβαίνουν, και την πλοκή να περιορίζεται σε κάποιες λιγοστές μάχες και αποστολές. Αυτό που έχει σημασία είναι η ατμόσφαιρα μέσα στο υποβρύχιο, η συμβίωση τόσων αντρών στις πολύ δύσκολες συνθήκες που είναι αναγκασμένοι να ζούν και να δουλεύουν, και οι ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει στο μυαλό του ανθρώπου αυτή η παράλογη και φρικτή τρέλα που ονομάζεται πόλεμος. Ο Wolfgang Petersen παίρνει άριστα στη σκηνοθεσία, τη διαχείριση των ηθοποιών και την ανάπτυξη των χαρακτήρων του, αφού εκεί επικεντρώνεται όλη η ταινία - στον άνθρωπο. Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, ανθρώπινοι και πειστικοί χαρακτήρες (όπως προείπα), εξαιρετικό soundtrack απο τον Klaus Doldinger, και μία πολύ καλή ερμηνεία απο τον Jürgen Prochnow στο ρόλο του κυβερνήτη, η οποία του άνοιξε τις πύλες του Hollywood (με μέτρια ωστόσο αποτελέσματα, και μόνη εξαίρεση τη συμμετοχή του στο "In the mouth of madness" ως Sutter Kane). Κινηματογραφικός άθλος τα 195 λεπτά της διάρκειας, με σκηνικό ένα σιδερένιο σωλήνα γεμάτο άντρες κάτω απο τη θάλασσα, χωρίς ούτε μία βαρετή στιγμή. Ταινιάρα !
Das Boot trailer
η ταινία στο imdb
