Director: Mike Nichols
Writers: Edward Albee (play), Ernest Lehman (screenplay)
Cast: Elizabeth Taylor, Richard Burton, George Segal, Sandy Dennis
Αξιολόγηση : 3/5
Ο George και η Martha είναι ένα γερασμένο αλλά ακούραστο μεσήλικο ζευγάρι. Επιστρέφοντας σπίτι μετά από ένα πάρτι, θα δεχτούν την επίσκεψη των νιόπαντρων Nick και Honey. Αν και είναι 02:00 τα ξημερώματα και έχουν όλοι ήδη πιει αρκετά, θα συνεχίσουν ένα δικό τους πάρτι, σε ξέφρενους ρυθμούς.
Ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει έναν ακατάπαυστο λεκτικό πόλεμο ανάμεσα σε ένα έμπειρο σε αυτό ντουέτο, του Burton και της Taylor. Υποχείριό τους για αυτή τη νύχτα θα είναι οι άπειροι σε αυτά τα παιχνίδια ακόμα Segal και Dennis. Αν και δε φαίνεται να υπάρχει κάποια ουσιαστική πλοκή πέρα της κατατρόπωσης του συντρόφου, η ταινία καταφέρνει κάτι εξαιρετικό. Σε πετά σε μια δίνη σεναρίου με έξυπνους και γρήγορους διαλόγους, τρομερά ειρωνικούς και δυστυχώς αληθινούς. Η πολύ καλή φωτογραφία σε βάζει εύκολα στο κλίμα μιας μεθυσμένης νύχτας. Τα δυνατά γέλια, οι κραυγές και οι αλλόκοτες κινήσεις των ηθοποιών ενισχύουν στο μέγιστο την εμπειρία αυτή. Οι διάλογοι είναι τόσο χειμαρρώδεις που η συναισθηματική φόρτιση που προκαλούν είναι διαρκώς αυξανόμενη και ενοχλητική. Η ακατάπαυστη ροή της σε κάνει να νιώθεις όλο και πιο άβολα, παρακολουθώντας τη με σφιγμένο στομάχι. Φυσικά βοηθά σε αυτό, το να έχει ζήσει κανείς παρόμοιες καταστάσεις, έτσι ώστε να ανακαλέσει συναισθήματα. Οπότε αν έχεις και τις πίκρες σου εκείνη τη περίοδο... πας για φούντο!
Δυστυχώς θα πρέπει να υπομείνετε καθ όλη τη διάρκεια της ταινίας, αυτή τη χολιγουντιανή σχολή κραυγαλέας ηθοποιίας μαζί με έντονες εναλλαγές στην εστίαση του φακού και την ένταση της μουσικής επένδυσης, αλλά αξίζει το κόπο. Στο τέλος θα νιώσετε τη καταπόνηση να σας χτυπά, σαν να είχατε ζήσει εσείς αυτή τη νύχτα.
Writers: Edward Albee (play), Ernest Lehman (screenplay)
Cast: Elizabeth Taylor, Richard Burton, George Segal, Sandy Dennis
Αξιολόγηση : 3/5
Ο George και η Martha είναι ένα γερασμένο αλλά ακούραστο μεσήλικο ζευγάρι. Επιστρέφοντας σπίτι μετά από ένα πάρτι, θα δεχτούν την επίσκεψη των νιόπαντρων Nick και Honey. Αν και είναι 02:00 τα ξημερώματα και έχουν όλοι ήδη πιει αρκετά, θα συνεχίσουν ένα δικό τους πάρτι, σε ξέφρενους ρυθμούς.
Ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει έναν ακατάπαυστο λεκτικό πόλεμο ανάμεσα σε ένα έμπειρο σε αυτό ντουέτο, του Burton και της Taylor. Υποχείριό τους για αυτή τη νύχτα θα είναι οι άπειροι σε αυτά τα παιχνίδια ακόμα Segal και Dennis. Αν και δε φαίνεται να υπάρχει κάποια ουσιαστική πλοκή πέρα της κατατρόπωσης του συντρόφου, η ταινία καταφέρνει κάτι εξαιρετικό. Σε πετά σε μια δίνη σεναρίου με έξυπνους και γρήγορους διαλόγους, τρομερά ειρωνικούς και δυστυχώς αληθινούς. Η πολύ καλή φωτογραφία σε βάζει εύκολα στο κλίμα μιας μεθυσμένης νύχτας. Τα δυνατά γέλια, οι κραυγές και οι αλλόκοτες κινήσεις των ηθοποιών ενισχύουν στο μέγιστο την εμπειρία αυτή. Οι διάλογοι είναι τόσο χειμαρρώδεις που η συναισθηματική φόρτιση που προκαλούν είναι διαρκώς αυξανόμενη και ενοχλητική. Η ακατάπαυστη ροή της σε κάνει να νιώθεις όλο και πιο άβολα, παρακολουθώντας τη με σφιγμένο στομάχι. Φυσικά βοηθά σε αυτό, το να έχει ζήσει κανείς παρόμοιες καταστάσεις, έτσι ώστε να ανακαλέσει συναισθήματα. Οπότε αν έχεις και τις πίκρες σου εκείνη τη περίοδο... πας για φούντο!
Δυστυχώς θα πρέπει να υπομείνετε καθ όλη τη διάρκεια της ταινίας, αυτή τη χολιγουντιανή σχολή κραυγαλέας ηθοποιίας μαζί με έντονες εναλλαγές στην εστίαση του φακού και την ένταση της μουσικής επένδυσης, αλλά αξίζει το κόπο. Στο τέλος θα νιώσετε τη καταπόνηση να σας χτυπά, σαν να είχατε ζήσει εσείς αυτή τη νύχτα.