La planète sauvage (1973)

Director: René Laloux
Writers: Stefan Wul (novel), Roland Topor (screenplay)
Cast (voices): Eric Baugin, Jennifer Drake, Jean Topart, Jean Valmont, Sylvie Lenoir

Αξιολόγηση : 4/5

Στο μακρινό κόσμο του Ygam κατοικεί η παράξενη φυλή των Draags. Γιγάντιοι σε μέγεθος, γαλάζιοι σε απόχρωση και με ανεπτυγμένες ψυχικές δυνάμεις, ζούν τη μακροσκελή ζωή τους ήσυχα, και με πολλές ώρες διαλογισμού. Στο Ygam κατοικούν και άνθρωποι, οι Oms, οι οποίοι είναι σκλάβοι των Draags. Ο Terr είναι ένα μωρό Om, τη μητέρα του οποίου σκότωσαν παιδιά Draags που έπαιζαν. Ένα άλλο παιδί, η Tiwa, αποφασίζει να πάρει το μικροσκοπικό ανθρωπάκι στο σπίτι της για κατοικίδιο. Μάλιστα, του φοράει ένα κολάρο για να μπορεί να τον κατευθύνει με ένα ειδικό βραχιόλι. Ο Terr μεγαλώνει αιχμάλωτος της Tiwa, μα κάποια στιγμή αποφασίζει να δραπετεύσει, παίρνοντας μαζί του μία συσκευή εκμάθησης των Draags. Γνωρίζει ελεύθερους ανθρώπους, γνωρίζει τον έρωτα, και με όπλο τη γνώση που προσφέρει η συσκευή εκμάθησης οργανώνει την εξέγερση των Oms ενάντια στους αφέντες τους.

Μία εξαιρετική sci-fi animated ταινία με έντονη αλληγορία, σουρρεαλιστική αισθητική και βαθιά, φιλοσοφικά νοήματα. Συμπαραγωγή της Γαλλίας με την Τσεχοσλοβακία, μια χώρα με μεγάλη παράδοση στο κινούμενο σχέδιο, το La planète sauvage (Fantastic Planet) τοποθετεί τον άνθρωπο στη θέση των ζώων, και ξεγυμνώνει τον απαίσιο τρόπο με τον οποίο τους συμπεριφερόμαστε, στην ουσία λέγοντάς μας "εσάς σας αρέσει αυτό ?". Ο σκηνοθέτης René Laloux συνεργάστηκε με τον εικονογράφο Roland Topor, το λιτό στύλ του οποίου δείχνει λίγο απλοϊκό, είναι όμως απολύτως ταιριαστό με την ιστορία και έχει μια άγρια δύναμη. Σημειωτέον οτι ο Laloux έχει επίσης συνεργαστεί με θρυλικούς κομίστες όπως οι Moebius (στο "Les maîtres du temps" του 1982) και Caza (στο "Gandahar" του 1988). Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων, του πλανήτη και των παράξενων ζώων που κατοικούν εκεί είναι έντονα επηρρεασμένος απο το κίνημα του σουρρεαλισμού, και ιδιαίτερα απο την τέχνη των Giorgio De Chirico και Rene Magritte, οι μουσικές είναι καθαρά 70's και ψυχεδελικές, και γενικά η θέαση της ταινίας είναι μία άκρως ψυχεδελική και εσωτερική εμπειρία, που σε κάνει να αναφωνήσεις μετά το τέλος της "Μα καλά, τί πίνανε αυτοί οι τύποι ?". Πάντως, ό,τι και να πίνανε, ήταν καλό. Και δυνατό, όπως η ταινία που φτιάξανε.

La planète sauvage trailer
η ταινία στο imdb

Le cercle rouge (1970)

Director: Jean-Pierre Melville
Writer: Jean-Pierre Melville
Cast: Alain Delon, Gian Maria Volonté, Yves Montand, André Bourvil, Paul Amiot

Αξιολόγηση : 3.5/5

Ο κλέφτης Corey απολύεται πρόωρα απο τη φυλακή λόγω καλής διαγωγής. Αμέσως, επισκέπτεται τον πρώην συνεργάτη του τον Rico, ο οποίος στο μεταξύ του έχει πάρει τη γυναίκα, και τον "ελαφρύνει" από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες φράγκα. Εν τω μεταξύ, ο επιθεωρητής Mattei συνοδεύει με τρένο τον επικίνδυνο δολοφόνο Vogel. Ο Vogel όμως θα καταφέρει να του ξεφύγει και θα κρυφτεί, εντελώς συμπτωματικά, στο αυτοκίνητο του Corey. Ο Corey θα τον περάσει απο τα μπλόκα της αστυνομίας, και αυτός ως αντάλλαγμα θα ξεφορτωθεί τα τσιράκια του Rico που κυνηγούν το σωτήρα του. Οι δύο άντρες θα γίνουν φίλοι, και ο Corey θα αναφέρει ένα σχέδιο ληστείας κοσμηματοπωλείου που του είχε εμπιστευθεί ένας δεσμοφύλακας στη φυλακή. Ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον πρώην σκοπευτή της αστυνομίας Jansen, και προχωρούν στο ριψοκίνδυνο κόλπο. Ο πανούργος επιθεωρητής Mattei όμως δεν έχει παραιτηθεί απο το κυνήγι του Vogel, και θα επωφεληθεί απο τις προσπάθειες των τριών να πουλήσουν τα κλοπιμαία για να βρεθεί στα ίχνη τους.

Ένα απο τα πολύ γνωστά Film Noir της γαλλικής σχολής, χωρίς όμως να είναι και απο τα κορυφαία. Ο Jean-Pierre Melville είναι ένας μινιμαλιστής σκηνοθέτης, που δεν αρέσκεται στους πολλούς διαλόγους, και αφήνει περισσότερο τη σιωπή να "μιλήσει". Εδώ όμως ίσως το παρακάνει, αφού η πολύ μεγάλη διάρκεια των 140 λεπτών, χωρίς κάποιο ουσιαστικό λόγο, κουράζει. Η κινηματογράφηση είναι πολύ καλή, όπως και η έγχρωμη φωτογραφία, αλλά το σενάριο παρουσιάζει κάποιες "λακκούβες", κάποιες υπερ-απλουστεύσεις σε ορισμένα σημεία της υπόθεσης, και οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται όσο θα περίμενε κανείς σε μία ταινία 2,5 ωρών. Οι ερμηνείες των τεσσάρων βασικών πρωταγωνιστών είναι καλές, χωρίς όμως το κάτι παραπάνω, ενώ ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην πολύ καλή σκηνή της ληστείας, που χρωστάει πολλά στην αντίστοιχη (αλλά πολύ ανώτερη) ληστεία απο το "Ριφιφί" του Jules Dassin. Συνολικά, ο "Κόκκινος Κύκλος" είναι αρκετά καλός, αλλά τον περίμενα καλύτερο.

Le cercle rouge trailer
η ταινία στο imdb

Du rififi chez les hommes (1955)

Director: Jules Dassin
Writers: Auguste Le Breton (novel), Jules Dassin
Cast: Jean Servais, Carl Möhner, Robert Manuel, Janine Darcey, Magali Noël, Marcel Lupovici

Αξιολόγηση : 4.5/5

Ο Tony le Stéphanois αποφυλακίζεται μετά απο 5 χρόνια εγκλεισμού (κλασική αρχή Film Noir). Συναντά τον καλό του φίλο Jo, ο οποίος σχεδιάζει ένα μεγάλο κόλπο με έναν ιταλό, το Mario Ferrati. Το κόλπο είναι να ληστέψουν τη βιτρίνα ενός γνωστού κοσμηματοπωλείου. Ο Tony αρνείται να συμμετάσχει, όμως αφού συναντήσει (και εξευτελίσει) την πρώην ερωμένη του, η οποία πλέον "ανήκει" στον Grutter, ένα μαφιόζο ιδιοκτήτη ενός νυχτερινού κέντρου, αντιπροτείνει στο Jo να ξαφρίσουν το θησαυροφυλάκιο του κοσμηματοπωλείου. Στην παρέα προστίθεται και ο ειδικός στα θησαυροφυλάκια Cesar, και η επιχείρηση λαμβάνει χώρα με χειρουργική ακρίβεια και απόλυτη επιτυχία. Όταν όμως ο γυναικάς Cesar θα χαρίσει ένα απο τα κλοπιμαία στη νεαρή ερωμένη του, ο Grutter θα υποψιαστεί, και θα προσπαθήσει να βάλει στο χέρι τη λεία τους, δίνοντας στην όλη υπόθεση δραματική εξέλιξη.

Το Ριφιφί είναι ένα απο τα γνωστότερα και κλασικότερα Film Noir της μεγάλης γαλλικής σχολής, η οποία, αν και ξεκίνησε αντιγράφοντας τα αμερικάνικα αριστουργήματα της δεκαετίας του 40, εξέλιξε γρήγορα το δικό της, προσωπικό στύλ, παράγοντας κάποια απο τα επιδραστικότερα έργα του είδους. Αν και η εντυπωσιακή ταινία του "δικού μας" Jules Dassin έχει αρκετές ομοιότητες με το αριστουργηματικό "The asphalt jungle" του δασκάλου John Huston, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί αντιγραφή, καθώς ο Dassin είναι ένας πολύ μεγάλος δημιουργός με ξεχωριστό ύφος. Η περίφημη 35λεπτη σκηνή της ληστείας, η μεγαλύτερη σιωπή στην ιστορία του κινηματογράφου, είναι πραγματικά αντάξια της φήμης της, με ακριβέστατη και αριστοτεχνική σκηνοθεσία, όπως και όλη η ταινία στο σύνολό της. O Dassin βεβαίως, είναι γνωστό οτι δεν ήθελε να κάνει αυτή την ταινία, και δέχτηκε μόνο εξ'αιτίας της άθλιας οικονομικής κατάστασης στην οποία βρισκόταν μετά τη φυγή του απο την αμερική λόγω Μακαρθισμού. Ο λόγος της διστακτικότητάς του ήταν το πρωτότυπο έργο του Auguste Le Breton, στο οποίο βασίστηκε το σενάριο, και που περιείχε μέχρι και νεκροφιλία. Ο Dassin λοιπόν ψαλίδισε αρκετά το βιβλίο, κάτι που εξαγρίωσε τον συγγραφέα, ο οποίος πήγε να τον βρεί κουβαλώντας πιστόλι (!!!). Τελικά, οι δύο άνδρες τα βρήκαν, και έτσι ο παγκόσμιος κινηματογράφος κέρδισε αυτό το διαμάντι.

Rififi trailer
η ταινία στο imdb

Le feu follet (Η φλόγα που τρεμοσβήνει - 1963)

Director : Louis Malle
Writer : Pierre Drieu La Rochelle (novel)
Cast : Maurice Ronet, Léna Skerla, Alexandra Stewart, Jeanne Moreau, Yvonne Clech, Hubert Deschamps

Αξιολόγηση : 4/5

Ο Alain Leroy είναι ένας πρώην γλεντζές της καλής κοινωνίας του Παρισιού. Έχει μόλις πάρει εξιτήριο απο μία κλινική απεξάρτησης απο το αλκοόλ. Πάσχει απο χρόνια κατάθλιψη, με αποτέλεσμα να έχει αποξενωθεί απο τη γυναίκα του, και γενικά απο όλο τον εξωτερικό κόσμο. Στο μυαλό του στριφογυρίζει εδώ και αρκετό καιρό μία και μοναδική ιδέα : να αυτοκτονήσει. Αποφασίζει να συναντήσει τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του, παλιούς φίλους και ερωμένες, σε μία προσπάθειά του να βρεί κάποια σύνδεση με έναν κόσμο που τον αισθάνεται πλέον ξένο και μακρινό, και κάποιο νόημα σε μια ζωή που του μοιάζει ρηχή και άδεια. Δύο μέρες περνούν με αλεπάλληλες συναντήσεις και συζητήσεις, μέσα σε ένα ευχάριστο κλίμα για όλους τους υπόλοιπους εκτός απο τον ίδιο. Θα καταφέρουν οι κοντινοί του άνθρωποι να τον κάνουν να δώσει στη ζωή μια δεύτερη ευκαιρία, ή μήπως αυτό το διήμερο ήταν απλώς το οριστικό του αντίο ?

Μία σπαρακτική ταινία, μία σπουδή στην απελπισία και την απώλεια της θέλησης για ζωή. Ο Louis Malle σκηνοθετεί με απόλυτη ακρίβεια, ο Maurice Ronet ενσαρκώνει με εντυπωσιακή αληθοφάνεια το ρόλο ενός ανθρώπου χαμένου, και ο Erik Satie μετουσιώνει τη μελαγχολία σε νότες, συνθέτοντας μία βαριά, πεσιμιστική δημιουργία για αυτούς που η ζωή δεν κατάφερε να αγγίξει. Ο Malle παίρνει ένα μεγάλο σκηνοθετικό ρίσκο, αφού απο την αρχή της ταινίας σχεδόν μας προδιαγράφει το φινάλε, μα η αριστοτεχνική διαχείριση της έξέλιξης της ιστορίας και του πρωταγωνιστή του τον δικαιώνουν απόλυτα. Αμφότεροι οι Malle και Ronet έχουν δηλώσει πως αυτή είναι η μόνη ταινία της πρώιμης φιλμογραφίας τους με την οποία είναι απολύτως ικανοποιημένοι. Η "φλόγα που τρεμοσβήνει" αναφέρεται ασφαλώς στη ζωή του πρωταγωνιστή.

μία σκηνή απο την ταινία
η ταινία στο imdb

Jing Ke ci Qin Wang (Ο Αυτοκράτορας κι ο Δολοφόνος - 1998)

Director : Chen Kaige
Writer : Chen Kaige, Wang Peigong
Cast : Gong Li, Zhang Fengyi, Li Xuejian, Wang Zhiwen, Chen Kaige, Gu Yongfei, Sun Zhou

Αξιολόγηση : 3/5

3ος αιώνας προ Χριστού, Κίνα. Ο πανίσχυρος αφέντης του βασιλίου του Qin, Ying Zheng, έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ενώσει τα εφτά βασίλεια (χαν) της χώρας σε μια αχανή αυτοκρατορία. Το όραμά του είναι ευγενές. Επιθυμεί να φέρει την ειρήνη στην πολύπαθη περιοχή μετά απο 500 και πλέον χρόνια πολεμικών συγκρούσεων. Η παιδική του φίλη και παλλακίδα, γνωστή ως η κυρά του Zhao, πιστεύει στο όραμά του και θα εισχωρήσει ως κατάσκοπος στο βασίλειο του Yan, προσπαθώντας να πείσει τον άτολμο πρίγκιπά του να στείλει ένα δολοφόνο για να σκοτώσει τον Ying Zheng, δίνοντάς του έτσι την ιδανική αφορμή για να κηρύξει πόλεμο στο Yan. Η κυρά του Zhao όμως θα ερωτευτεί το δολοφόνο, τον γενναίο Jing Ke, και επίσης θα διαπιστώσει πως η απουσία της απο το πλευρό του βασιλιά του Qin τον έχει μεταμορφώσει σε έναν αιμοχαρή και αδίστακτο κατακτητή, απομακρύνοντάς τον απο το νόημα της εκστρατείας του.

Ένα μεγαλειώδες πολεμικό έπος, που εξιστορεί μία απο τις πιο πολυτάραχες εποχές της μακράς ιστορίας της Κίνας, δοσμένο με τις κατάλληλες ποσότητες ιστορικής συνέπειας, μεγαλοπρέπειας, πολιτικών δολοπλοκιών και τραγωδίας. Ο Chen Kaige, σπεσιαλίστας στο είδος του ιστορικού δράματος, σκηνοθετεί με αρτιότητα και μεθοδικότητα, αποσπώντας πολύ καλές ερμηνείες απο την εμβληματική φιγούρα του κινέζικου σινεμά Gong Li, και τον Li Xuejian στο ρόλο του βασιλιά του Qin. Η παραγωγή είναι σχεδόν τέλεια, όντας άλλωστε η πιο ακριβή στη μέχρι τότε κινηματογραφική ιστορία της Κίνας, περιέχοντας άφθονους κομπάρσους, καλοδουλεμένες σκηνές μάχης (αν και η υπόθεση επικεντρώνεται περισσότερο στους χαρακτήρες) και υπέροχα κοστούμια και σκηνικά. Η ίδια ιστορία έχει γυριστεί σε πιο ελεύθερη διασκευή απο τον Zhang Yimou με τίτλο Ying xiong (Ήρωας - 2002).

The Emperor and the Assassin trailer
η ταινία στο imdb 

La règle du jeu (1939)

Director : Jean Renoir
Writer : Jean Renoir, Carl Koch
Cast : Nora Gregor, Paulette Dubost, Mila Parély, Roland Toutain, Marcel Dalio, Jean Renoir

Αξιολόγηση : 4/5

Ένας αεροπόρος, ο André Jurieux, έχοντας μόλις ολοκληρώσει μία παράτολμη πτήση πάνω απο τον Ατλαντικό, προσκαλείται στο εξοχικό του αριστοκράτη Robert de la Cheyniest, για ένα παραδοσιακό κυνήγι. Ο Jurieux είναι ερωτευμένος με τη γυναίκα του οικοδεσπότη του, την Christine, και ελπίζει να την κερδίσει, παρά την αρνητική της στάση. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους βρίσκεται επίσης και η ερωμένη του Cheyniest, η Geneviève de Marras, καθώς και ο Octave, ένας εύθυμος γλεντζές της αριστοκρατίας (ο ίδιος ο Jean Renoir). Κατά τις επόμενες μέρες, το εξοχικό των Cheyniest θα γίνει το θέατρο για διάφορες ερωτικές περιπέτειες, απαγορευμένες και μη, ανάμεσα στους πολυάριθμους καλεσμένους και υπηρέτες, οι οποίες θα ξεγυμνώσουν όλη την ηθική κατάπτωση και τον αμοραλισμό της λεγόμενης καλής κοινωνίας.

Ο Κανόνας του παιχνιδιού (όπως είναι ο ελληνικός τίτλος) είναι μία πολύ καλή ταινία, μα και άκρως υπερτιμημένη (πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει ως την καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία όλων των εποχών). Ο Jean Renoir κατακεραυνώνει την υποκρισία και χυδαιότητα της "υψηλής" τάξης, κινώντας μαεστρικά την κάμερά του ανάμεσα στις δολοπλοκίες και προδοσίες που σκαρώνουν στην πλάτη των υποτιθέμενων φίλων τους οι αξιοσέβαστοι αριστοκράτες, με τους υπηρέτες τους να ακολουθούν κατά πόδας το παράδειγμα των αφεντικών τους. Η σκηνοθεσία του Renoir είναι άψογη, αξιοποιώντας υπέροχα το χώρο του τεράστιου αρχοντικού, μη χάνοντας ούτε δευτερόλεπτο απο τη δράση, και στην ουσία χορογραφώντας ένα απίστευτα στημένο πανδαιμόνιο, που οδηγεί σε ένα αναπάντεχο φινάλε. Μία όντως πολύ καλή ταινία, που όμως δεν ανταποκρίνεται στη σχεδόν μυθική φήμη που την ακολουθεί.

La règle du jeu - Greek trailer
η ταινία στο imdb

Le voyage dans la lune (1902)

Director : Georges Méliès
Writer : Georges Méliès
Cast : Georges Méliès, Victor André, Henri Delannoy, Farjaut

Αξιολόγηση : Υπεράνω βαθμολογίας

Σε ένα επιστημονικό συνέδριο, ο καθηγητής Barbenfouillis (ο ίδιος ο Georges Méliès) προσπαθεί να πείσει τους αστρονόμους συναδέλφους του να συμμετάσχουν σε ένα παράτολμο ταξίδι στο φεγγάρι, μέσα σε ένα διαστημόπλοιο σε σχήμα οβίδας. Κάποιοι τον κοροϊδεύουν, αλλά 5 απο αυτούς δέχονται. Το σκάφος εκτοξεύεται απο ένα τεράστιο κανόνι, και καρφώνεται στο μάτι της σελήνης, σε μία απο τις πιο αναγνωρίσιμες σκηνές της κινηματογραφικής ιστορίας (φωτο. 3). Εκεί, οι 6 επιστήμονες θα αντικρύσουν πολλά θαύματα, και θα ανακαλύψουν ένα λαό, τους Σεληνίτες, οι οποίοι θα τους αιχμαλωτίσουν και θα τους οδηγήσουν στο βασιλιά τους. Οι επιστήμονες όμως θα δραπετεύσουν, και θα γυρίσουν στη γη, όπου θα τους υποδεχτούν με τιμές.

Πρόκειται για την πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας, και μία απο τις σημαντικότερες και επιδραστικότερες που έχουν γυριστεί ποτέ. Ο γάλλος καινοτόμος του κινηματογράφου Georges Méliès έγραψε το σενάριο, σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια, έκανε τη φωτογραφία και την παραγωγή, πρωταγωνίστησε και σκηνοθέτησε αυτό το 14λεπτο πρωτοποριακό για την εποχή του αριστούργημα. Βασισμένο εν μέρει στα "From the Earth to the Moon" (1865) του Jules Verne και "First Men in the Moon" (1901) του H. G. Wells, με το αστρονομικό για τότε budget των 10.000 φράγκων, και διάρκεια κατά πολύ μεγαλύτερη της συνηθισμένης των 2 λεπτών, το "Ταξίδι στη Σελήνη" γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία, φτάνοντας στο σημείο να γίνει το αντικείμενο του πρώτου φαινομένου πειρατείας (!). Ο Méliès δημιούργησε συνολικά πάνω απο 500 φιλμάκια μικρού μήκους, ανακαλύπτοντας και τελειοποιώντας πολλές απο τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στον κινηματογράφο ακόμα και σήμερα (disolves, fades, ειδικά εφέ, διπλοεκθέσεις, και άλλες). Το "Ταξίδι στη Σελήνη" θεωρείται η καλύτερή του ταινία, αλλά και κάτι πολύ παραπάνω :  ένα κομμάτι της ιστορίας του παγκόσμιου σινεμά, ανεκτίμητης αξίας για την εξέλιξη του μέσου στον 20ο αιώνα.

η ταινία στο imdb
Le voyage dans la lune - (σχεδόν) ολόκληρη η ταινία
Smashing Pumpkins - Tonight Tonight videoclip (εμπνευσμένο απο την ταινία)

Le ballon rouge (1956)

Director : Albert Lamorisse
Writer : Albert Lamorisse
Cast : Pascal Lamorisse, Vladimir Popov, Sabine Lamorisse

Αξιολόγηση : 4/5

Ένα μικρό αγόρι βρίσκει ένα γυαλιστερό κόκκινο μπαλόνι δεμένο σε μία κολόνα του δρόμου. Το κατεβάζει κάτω, και έτσι θα ξεκινήσει μία όμορφη φιλία. Το μπαλόνι ακολουθεί το αγόρι, και υπακούει στις εντολές του σαν κατοικίδιο. Οι δυο τους παίζουν ανέμελα στις γειτονιές του Παρισιού, και πηγαίνουν παντού μαζί : στο σχολείο, στην εκκλησία, στο λεωφορείο. Μία συμμορία αγοριών όμως θα ζηλέψει την ξεχωριστή αυτή σχέση, και θα προσπαθήσει να την...ξεφουσκώσει.

Μια πολύ τρυφερή ταινία, που μιλάει για την παιδική αθωότητα, την ξεγνοιασιά, και τη μαγεία που σιγά-σιγά εξαφανίζεται απο το σκληρό, γκρίζο κόσμο μας. Πρωταγωνιστεί ο γιος του σκηνοθέτη σε μία συγκινητική ερμηνεία, ενώ σε ένα μικρό ρόλο εμφανίζεται και η κόρη του. Γυρισμένο σε μία συνοικία του Παρισιού που πλέον έχει κατεδαφιστεί, τη Belleville, το "Κόκκινο Μπαλόνι" είναι μια ευαίσθητη ματιά στην παιδική ψυχή, απο έναν άνθρωπο που έμοιαζε να την καταλαβαίνει - τον πρόωρα χαμένο στα γυρίσματα μιας μετέπειτα ταινίας του Albert Lamorisse. Ενδεικτικό της επιδραστικότητας της πολυβραβευμένης ταινίας είναι το ότι επί δεκαετίες προβαλλόταν συστηματικά σε δημοτικά σχολεία ανά τον κόσμο. 30 λεπτά αυθεντικής κινηματογραφικής μαγείας !

μία σκηνή της ταινίας
η ταινία στο imdb

Le charme discret de la bourgeoisie (1972)

Director: Luis Buñuel
Writers: Luis Buñuel, Jean-Claude Carrière
Cast: Fernando Rey, Paul Frankeur, Delphine Seyrig, Bulle Ogier, Stéphane Audran, Jean-Pierre Cassel
Βαθμολογία: 0/5

"The Discreet Charm of the Bourgeoisie" ή "Η Διακριτική Γοητεία της Μπουρζουαζίας" για τους μη γαλλομαθείς είναι η εξιστόρηση των άκαρπων προσπαθειών μιας εξαμελής παρέας να δειπνήσουν μαζί. Αυτό το καλοκαίρι ήταν πολύ της μόδας. Παιζόταν στα πλείστα θερινά σινεμά και είχε γεμίσει ο τόπος απο διαφημιστικά. Ήταν και στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ήξερα και λίγα πράγματα για το story... καλό θα είναι λέω.

Ο άρχοντας του σουρεαλισμού Luis Buñuel μας παρέδωσε εδώ ένα σχολικό project μισοφαγμένο από το σκύλο του και μισοαντεγραμμένο απο το διπλανό του. Όσοι περιμένετε να δείτε το "El ángel exterminador #2" ξεχάστε το! Αν ακούσατε όπως και εγώ για: προνόμια πλούτου και κοινωνικής δύναμης, συμβολισμούς, διακωμώδηση της καλλιέργειας της υψηλής κοινωνίας, καυτιριασμός με σουρεαλιστικές εικόνες, καταγγελτική σάτιρα της αστικής τάξης και άλλα τέτοια βαθυστόχαστα, είδατε και τη ταινία και συμφωνείτε με τα παραπάνω... σας λυπάμαι! Πάτε καλά ρε; Είναι η δεύτερη φορά στη ζωή μου που είδα "σοβαρά" ενα film και στη μέση το παράτησα! Πραγματικά λυπάμαι για το χρόνο που σπατάλησα. Αν και το είδα την επόμενη μέρα μέχρι το τέλος για να σχολιάσω με σιγουριά δεν άλλαξε κάτι. Πραγματικά απογοητευτικό και άτσαλο έργο, χωρίς συνέχεια και δομή. Ασύνδετα σκετσάκια με κρύα αστεία. ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ να δείτε ούτε trailer!

Ascenseur pour l'échafaud (1958)

Director : Louis Malle
Writer : Louis Malle, Roger Nimier
Cast : Jeanne Moreau, Maurice Ronet, Georges Poujouly, Yori Bertin, Jean Wall

Αξιολόγηση : 4/5

Ο Julien Tavernier είναι ένας επιχειρηματίας που έχει δεσμό με τη γυναίκα του αφεντικού του. Το παράνομο ζευγάρι αποφασίζει να τον δολοφονήσει, κάνοντάς το να φανεί σαν αυτοκτονία. Ο πρώην στρατιωτικός φέρει την αποστολή εις πέρας, αλλά ξεχνάει κάτι στον τόπο του εγκλήματος, και στην προσπάθειά του να πάρει πίσω το ενοχοποιητικό στοιχείο κλείνεται στο ασανσέρ του πολυόροφου κτιρίου, μένοντας εκεί καθηλωμένος. Επιπλέον, η συνένοχός του συλλαμβάνεται χωρίς ταυτότητα απο αστυνομικούς ενώ περιδιάβαινε τους δρόμους του Παρισιού ανησυχώντας για την τύχη του, και ένα απερίσκεπτο ζευγάρι του κλέβει το αυτοκίνητο και ξεκινάει ένα ταξίδι με απρόβλεπτη κατάληξη.

Το Ασανσέρ για δολοφόνους, όπως είναι ο ελληνικός τίτλος, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του πολύ καλού γάλλου σκηνοθέτη Louis Malle (ήταν μόλις 25 χρονών όταν το γύρισε), είναι ένα δυνατό θρίλερ αγωνίας με noir αισθητική, όμορφες ερμηνείες απο τον Maurice Ronet και την πανέμορφη Jeanne Moreau, και ατμοσφαιρικό jazz soundtrack από τον Miles Davis. Το στοιχείο που καθορίζει τις μοίρες των κεντρικών χαρακτήρων είναι η τύχη, καθώς το πολύ καλά μελετημένο σχέδιο των εραστών πάει κατά διαόλου από απρόσμενα γεγονότα, τα οποία φυσικά δεν μπορούν να ελέγξουν. Επίσης, η ιστορία του νεαρού ζευγαριού που κλέβει το αυτοκίνητο και οδηγείται στο έγκλημα μας προσφέρει μία εσωτερική ματιά στο κλίμα του Παρισιού των 50's, και στην αμοραλιστική νοοτροπία που διέκρινε τους νέους της εποχής. Κάποιοι χαρακτηρίζουν αυτή την ιστορία ως προάγγελο του κλασικού "A bout de souffle" (Breathless - 1960) του Jean-Luc Godard, και όντως υπάρχουν πολλές ομοιότητες.

Ascenseur pour l'échafaud theatrical trailer
η ταινία στο imdb