Director: Mike NicholsWriters: Edward Albee (play), Ernest Lehman (screenplay)
Cast: Elizabeth Taylor, Richard Burton, George Segal, Sandy Dennis
Αξιολόγηση : 3/5
Ο George και η Martha είναι ένα γερασμένο αλλά ακούραστο μεσήλικο ζευγάρι. Επιστρέφοντας σπίτι μετά από ένα πάρτι, θα δεχτούν την επίσκεψη των νιόπαντρων Nick και Honey. Αν και είναι 02:00 τα ξημερώματα και έχουν όλοι ήδη πιει αρκετά, θα συνεχίσουν ένα δικό τους πάρτι, σε ξέφρενους ρυθμούς.
Ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει έναν ακατάπαυστο λεκτικό πόλεμο ανάμεσα σε ένα έμπειρο σε αυτό ντουέτο, του Burton και της Taylor. Υποχείριό τους για αυτή τη νύχτα θα είναι οι άπειροι σε αυτά τα παιχνίδια ακόμα Segal και Dennis. Αν και δε φαίνεται να υπάρχει κάποια ουσιαστική πλοκή πέρα της κατατρόπωσης του συντρόφου, η ταινία καταφέρνει κάτι εξαιρετικό. Σε πετά σε μια δίνη σεναρίου με έξυπνους και γρήγορους διαλόγους, τρομερά ειρωνικούς και δυστυχώς αληθινούς. Η πολύ καλή φωτογραφία σε βάζει εύκολα στο κλίμα μιας μεθυσμένης νύχτας. Τα δυνατά γέλια, οι κραυγές και οι αλλόκοτες κινήσεις των ηθοποιών ενισχύουν στο μέγιστο την εμπειρία αυτή. Οι διάλογοι είναι τόσο χειμαρρώδεις που η συναισθηματική φόρτιση που προκαλούν είναι διαρκώς αυξανόμενη και ενοχλητική. Η ακατάπαυστη ροή της σε κάνει να νιώθεις όλο και πιο άβολα, παρακολουθώντας τη με σφιγμένο στομάχι. Φυσικά βοηθά σε αυτό, το να έχει ζήσει κανείς παρόμοιες καταστάσεις, έτσι ώστε να ανακαλέσει συναισθήματα. Οπότε αν έχεις και τις πίκρες σου εκείνη τη περίοδο... πας για φούντο!
Δυστυχώς θα πρέπει να υπομείνετε καθ όλη τη διάρκεια της ταινίας, αυτή τη χολιγουντιανή σχολή κραυγαλέας ηθοποιίας μαζί με έντονες εναλλαγές στην εστίαση του φακού και την ένταση της μουσικής επένδυσης, αλλά αξίζει το κόπο. Στο τέλος θα νιώσετε τη καταπόνηση να σας χτυπά, σαν να είχατε ζήσει εσείς αυτή τη νύχτα.
Δεν ξέρω γιατί έβαλες μικρό βαθμό, αλλά για μένα, πρόκειται περί καταπληκτικής ταινίας με απαράμιλλο παίξιμο και από τους τέσσερις ηθοποιούς, που λόγω αυτού δεν κουράζει παρ' ότι πρόκειται για έργο δύσκολο ενός και μοναδικού κλειστού χώρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν η μνήμη δεν με απατάει πρόκειται για τη μοναδική ταινία που έχει πάρει όσκαρ α΄ και β' γυναικείου ρόλου (Liz Taylor, Sandy Dennis)
Κι εγω νομιζω οτι το αδικεις με τη βαθμολογια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι εξαιρετικη ταινια, με σπουδαιες ερμηνειες. Να σημειωσω εδω, οτι την Taylor δεν την πηγαινα ποτε. Οι μοναδικες ταινιες που ενθουσιαστηκα απο την ερμηνεια της ηταν οι "Who's Afraid of Virginia Woolf?" και "Cat on a Hot Tin Roof". Σε ολες τις υπολοιπες (οσες εχω δει), πλην καμιας-δυο που απλως μου αρεσε, με αφησε αδιαφορο. Απο την αλλη, ο Richard Burton ηταν -και- εδω εξαιρετικος.
* navarino-s
ηταν η πρωτη, οχι η μονη!
ειχε ακολουθησει το αριστουργηματικο "Network" του Lumet, με Οσκαρ Α' γυναικειου, για την Faye Dunaway και Β', για την Beatrice Straight!
R.I.P. "Martha".
ΑπάντησηΔιαγραφή