Writer : Jean Renoir, Carl Koch
Cast : Nora Gregor, Paulette Dubost, Mila Parély, Roland Toutain, Marcel Dalio, Jean Renoir
Αξιολόγηση : 4/5
Ένας αεροπόρος, ο André Jurieux, έχοντας μόλις ολοκληρώσει μία παράτολμη πτήση πάνω απο τον Ατλαντικό, προσκαλείται στο εξοχικό του αριστοκράτη Robert de la Cheyniest, για ένα παραδοσιακό κυνήγι. Ο Jurieux είναι ερωτευμένος με τη γυναίκα του οικοδεσπότη του, την Christine, και ελπίζει να την κερδίσει, παρά την αρνητική της στάση. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους βρίσκεται επίσης και η ερωμένη του Cheyniest, η Geneviève de Marras, καθώς και ο Octave, ένας εύθυμος γλεντζές της αριστοκρατίας (ο ίδιος ο Jean Renoir). Κατά τις επόμενες μέρες, το εξοχικό των Cheyniest θα γίνει το θέατρο για διάφορες ερωτικές περιπέτειες, απαγορευμένες και μη, ανάμεσα στους πολυάριθμους καλεσμένους και υπηρέτες, οι οποίες θα ξεγυμνώσουν όλη την ηθική κατάπτωση και τον αμοραλισμό της λεγόμενης καλής κοινωνίας.
Ο Κανόνας του παιχνιδιού (όπως είναι ο ελληνικός τίτλος) είναι μία πολύ καλή ταινία, μα και άκρως υπερτιμημένη (πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει ως την καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία όλων των εποχών). Ο Jean Renoir κατακεραυνώνει την υποκρισία και χυδαιότητα της "υψηλής" τάξης, κινώντας μαεστρικά την κάμερά του ανάμεσα στις δολοπλοκίες και προδοσίες που σκαρώνουν στην πλάτη των υποτιθέμενων φίλων τους οι αξιοσέβαστοι αριστοκράτες, με τους υπηρέτες τους να ακολουθούν κατά πόδας το παράδειγμα των αφεντικών τους. Η σκηνοθεσία του Renoir είναι άψογη, αξιοποιώντας υπέροχα το χώρο του τεράστιου αρχοντικού, μη χάνοντας ούτε δευτερόλεπτο απο τη δράση, και στην ουσία χορογραφώντας ένα απίστευτα στημένο πανδαιμόνιο, που οδηγεί σε ένα αναπάντεχο φινάλε. Μία όντως πολύ καλή ταινία, που όμως δεν ανταποκρίνεται στη σχεδόν μυθική φήμη που την ακολουθεί.
La règle du jeu - Greek trailer
η ταινία στο imdb
Δεν την έχω δει αλλά την έχω καταβάσει και θα την δω κάποια στιγμή. Το ότι έχει αποκτήσει μια μυθική φήμη, όντως ισχύει, φιγουράροντας σχεδόν όλες τις φορές σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Η άλλη του μυθική ταινία το "La grande illusion" μου άρεσε αρκετά αλλά δεν με είχε κατενθουσιάσει. Όσο για αυτήν, θα δείξει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτήν εγώ τη βρήκα καλύτερη απο το La grande illusion.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ καλή ταινία αλλά, όπως λες και εσύ, έχουμε διαβάσει τόσα διθυραμβικά σχόλια και αναλύσεις απο κριτικούς και σκηνοθέτες (και μόνο το trailer που παραθέτω να δείς), που προσωπικά την περίμενα ακόμα καλύτερη.
Αν δεν ήξερα τίποτα για την ταινία πρίν τη δώ, θα της έβαζα 4.5 !
Ίσως να μην είναι σωστό αυτό που λέω, αλλά η τόοοοσο μεγάλη φήμη της προκαλεί ανάλογα μεγάλες προσδοκίες, της οποίες κατά τη γνώμη μου δεν επαληθεύει.
Θα την χαρακτήριζα άνετα αριστούργημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άψογη, όπως λες, σκηνοθεσία μέχρι τις ερμηνείες, τα νοήματα που βγάζει, την φωτογραφία ή τον ρυθμό της, όλα τα θεώρησα άψογα.
Από την άλλη πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι δεν θα την κατέτασσα στις αγαπημένες μου ταινίες, αλλά μόνο επειδή υπάρχουν εκεί έξω πολλά και μάλιστα μεγαλύτερα αριστουργήματα από αυτήν.
Ήταν η πρώτη του Renoir που είχα δει και με είχε ενθουσιάσει. Και το La grande illusion μου είχε αρέσει πάρα πολύ οπότε δυσκολεύομαι να τα συγκρίνω.
Δεκαετια του 30΄και του 40΄,η ανθηση του κινηματογραφου.Ταινιες που αλλαξαν την ιστορια της 7ης τεχνης.Μια εποχη στην οποια η ποιοτητα ηταν μεγαλυτερη σε σχεση με τον τωρινο κινηματογραφο που δυσκολευεται να περασει κατι στον θεατη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγκεκριμενη ταινια αναφερεται σε καποιες αρρωστες πρωσοπικοτητες,πλουσιοι,φαντασμενοι ανθρωποι και σε μια ιστορια η οποια θα οδηγηθει σε μια μοιραια καταληξη.Ολα ξεκινουν οταν ενας πιλοτος φτανει στην Γαλλια μετα το ταξιδι του στον Ατλαντικο.Δοξαζεται μετα απο αυτο το δυσκολο κατορθωμα του,ομως ο ιδιος μελαγχολει καθως δεν ηρθε να τον δει η ερωμενη του,η οποια ηταν η αιτια του ταξιδιου του.Η ερωμενη του ειναι μια πλουσια η οποια για να συγχωρεθει απο τον πιλοτο τον καλει στην βιλα της.Ολα ξεκινουν οταν μια παρεα μεγαλοαστων προσκαλειται στον πυργο ενος αριστοκρατη.Οι ιντριγκες, ο αμοραλισμος, η υποκρισια και η εξαπατηση καθοριζουν τις σχεσεις και τις συμπεριφορες των παντων.Η αρνηση ενος καλεσμενου να ακολουθησει τους κανονες του παιχνιδιου των υπολοιπων θα πυροδοτησει αλυσιδωτα περιστατικα με τραγικη καταληξη.
Πολυ αναλαφρο,αλλα πραγματικα βαθυ και εξυπνο.Προς το φιναλε η ταινια αλλαζει τονο, γινεται πιο σοβαρη.
Η πιο αγαπημενη μου ευρωπαικη ταινια ολων των εποχων ειναι το "8½".
5/5
Καλο βραδυ.
Ξεχασα να πω πως λατρευω τον Γαλλικο κινηματογραφο και η πιο αγαπημενη μου γαλλικη ταινια ειναι το "Play Time".Ο πιο αγαπημενος μου Γαλλος σκηνοθετης ειναι ο Jacques Tati.Μετα ακολουθει ο Francois Truffaut, μετα ο Jean - Luc Godard, επειτα ο Jean Renoir και ο Jean Cocteau.Σπουδαιο το γαλλικο σινεμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο La grande illusion το θεωρω το δευτερο μεγαλο του αριστουργημα!Απο Ρενουαρ μου αρεσει αρκετα το "Toni" (3.5/5), το "French Cancan" (4/5) και το "Les bas-fonds" (3/5).Προσφατα ειδα σε θερινο το Elena et les hommes (1/5) το οποιο ηταν τελειως ξεπερασμενο και ανευρο.
Σίγουρα άλλες εποχές τότε για τον κινηματογράφο, πιο αγνές, αλλά και πιο εύκολες για έναν ικανό κινηματογραφιστή να κάνει κάτι αξιόλογο. Τώρα (για να μην είμαστε και άδικοι με τους σημερινούς καλλιτέχνες), λίγο-πολύ όλα έχουν γίνει, γυρίζονται αμέτρητες ταινίες κάθε χρόνο, οπότε είναι πιο δύσκολο να είσαι πρωτότυπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πρέπει να ψάχνεις ένα νέο τρόπο να περάσεις το μήνυμά σου, και να ελπίζεις οτι θα είσαι μέσα στο κλίμα της εποχής, αφού πλέον όλα καθορίζονται απο το box office.
Φίλε King Ink, βλέπω πως και εσύ, αλλά και ο Monsieur Hulot συμφωνείτε οτι η ταινία είναι υπερτιμημένη, κάτι που τελικά λειτουργεί και λίγο εναντίον της, αφού στο τέλος οι περισσότεροι θα αναφωνήσουν : Αυτό ήταν πια το φοβερό αριστούργημα ? Είναι φυσικά πολύ καλή ταινία, αλλά σίγουρα υπάρχουην πολλές ευρωπαϊκές αντάξιές της, και καλύτερές της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα αρχίσω από την αξιολόγηση: 1/5
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τη μονάδα τη βάζω γιατί δεν μου πάει να βάλω 0 στο Ρενουάρ!
Την είδα πέρυσι που τήν έπαιξε στου Ψυρρή οδηγημένος από τα 5άστερα των κριτικών αλλά και από το όνομα ενός σκηνοθέτη που μας έχει δώσει αριστουργήματα. Το μυστικό κρυβόταν σε μια προτασούλα που έβαζαν στις σχετικές διαφημίσεις: Πρώτη φορά μετά από 70 χρόνια προβάλλεται στην Ελλάδα το αριστούργημα του Ρενουάρ: Ο Κανόνας του Παιχνιδιού! Οπότε πάει το μυαλό σου σε χίλια δυο πράγματα εκτός από αυτό που τελικά διαπιστώνεις: ότι δηλαδή αυτό οφειλόταν στο ότι οι παλιοί διανομείς είχαν σεβαστεί τον μεγάλο αυτό σκηνοθέτη και δεν θέλησαν να προβάλλουν αυτή τη μετριότητα -για να μην πω καμιά πιο βαρειά λέξη- που είχε γυρίσει αλλά τώρα που ζούμε την εποχή της αρπαχτής και τέτοιες αβρότητες δεν ισχύουν φέρανε οι μάγκες την ταινία και με τη βοήθεια της απήχησης του ονόματος, της μυστηριώδους φράσης που ανέφερα και των κριτικών: τα κονομήσανε! και αυτό είναι το λιγώτερο κακό, το χειρότερο είναι πως κάποια νέα παιδιά που πήγαν να δουν Ρενουάρ απογοητεύτηκαν γιατί αντί για το αριστούργημα που περίμεναν είδανε μια ταινία σε στυλ Γιώργου Καμπανέλη και Άντζελας Ζήλεια με κάτι ψιλοδολοπλοκίες και κάτι ερωτικά τεχνάσματα και παγίδες που δόξα τω θεώ βρίθει από τέτοια ο ελληνικός κινηματογράφος!
Εγώ ρε παιδιά αυτό νομίζω πως έγινε γιατί η ταινία είναι ανάξια λόγου για να κουβεντιάζεται από σοβαρά ιστολόγια όπως το παρόν.
Χα χα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει φίλε navarino-s που δε μασάς τα λόγια σου (Γιώργος Καμπανέλης και Άντζελα Ζήλεια, ε ?).
Εμένα μου άρεσε πολύ η ταινία, αλλά σίγουρα είναι υπερβολική, και λίγο εκνευριστική η τόση εκθείαση απο τους κριτικούς.
Εγώ προσπαθώ να βλέπω την κάθε ταινία μόνο ως ταινία, χωρίς να υπολογίζω το παρασκήνιο (θυμάμαι μια κουβέντα σε ένα άλλο blog για το Cannibal Holocaust, όπου κάποια παιδιά κράζανε την ταινία επειδή περιέχει αληθινούς βασανισμούς ζώων, και εγώ έλεγα οτι εγώ κρίνω μόνο την ταινία - άλλο θέμα που ο σκηνοθέτης έπρεπε να πάει φυλακή)
Με την τελευταια σου φραση συμφωνω απολυτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρω πως προκειται μακραν για την πλεον υπερτιμημενη ταινια. Οχι και «καλυτερη Ευρωπαϊκη ταινια ολων των εποχων». Πολυ βαρυ ακουγεται ρε παιδι μου, οταν μενει απεξω ΟΛΟΣ ο Μπεργκμαν, ΟΛΟΣ ο Γκονταρ, ΟΛΟΣ ο Φελινι, ΟΛΟΣ ο Ροσελινι, ΟΛΟΣ ο Ρομερ, μεταξυ αλλων!
Οπως και να 'χει παντως προκειται για πολυ καλη ταινια (την εχω δει 3 φορες, οχι για να την επανεκτιμησω αλλα επειδη οντως μου αρεσε). Και οταν μιλαμε για Ρενουαρ οπωσδηποτε προκειται για σινεμα πρωτοποριακο, σπουδαιο!