skip to main |
skip to sidebar
Writer: Lothar G. Buchheim (novel), Wolfgang Petersen (screenplay)
Cast: Jürgen Prochnow, Herbert Grönemeyer, Klaus Wennemann, Hubertus Bengsch, Martin Semmelrogge
Αξιολόγηση : 4.5/5
Έτος 1942, Β' Παγκόσμιος πόλεμος, κάπου στον Ατλαντικό. Το γερμανικό υποβρύχιο U-96 περιφέρεται στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στη Γροιλανδία και τις Αζόρες, παραμονεύοντας για αγγλικές νηοπομπές, και αναμένοντας διαταγές απο την κεντρική διοίκηση. Οι άντρες είναι όλοι έμπειροι ναυτικοί, παρά το νεαρό της ηλικίας τους, που αποποιούνται το χαρακτηρισμό του ήρωα, έχοντας βιώσει και σιχαθεί τη βρωμιά και τη ματαιότητα του πολέμου. Μαζί τους έχουν έναν επισκέπτη αξιωματικό, ο οποίος γράφει ένα άρθρο για τη ζωή σε υποβρύχιο. Μετά τη μακρά αναμονή, έρχεται η ώρα της δράσης, με επιθέσεις σε συμμαχικά εμπορικά, και κυνηγητό με τα αντιτορπιλλικά που τα συνοδεύουν. Παρά τις σοβαρές ζημιές όμως, ο ικανότατος κυβερνήτης καταφέρνει πάντα να τους γλιτώνει. Η επόμενη αποστολή που θα τους ανατεθεί όμως, μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως αποστολή αυτοκτονίας. Θα πρέπει να περάσουν το τέλεια φυλασσόμενο απο τους συμμάχους στενό του Γιβραλτάρ, και να μπούν στη Μεσόγειο θάλασσα...
Η υπόθεση δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία σε αυτό το εντυπωσιακό πολεμικό και ψυχολογικό δράμα, με ελάχιστα περιστατικά να συμβαίνουν, και την πλοκή να περιορίζεται σε κάποιες λιγοστές μάχες και αποστολές. Αυτό που έχει σημασία είναι η ατμόσφαιρα μέσα στο υποβρύχιο, η συμβίωση τόσων αντρών στις πολύ δύσκολες συνθήκες που είναι αναγκασμένοι να ζούν και να δουλεύουν, και οι ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει στο μυαλό του ανθρώπου αυτή η παράλογη και φρικτή τρέλα που ονομάζεται πόλεμος. Ο Wolfgang Petersen παίρνει άριστα στη σκηνοθεσία, τη διαχείριση των ηθοποιών και την ανάπτυξη των χαρακτήρων του, αφού εκεί επικεντρώνεται όλη η ταινία - στον άνθρωπο. Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, ανθρώπινοι και πειστικοί χαρακτήρες (όπως προείπα), εξαιρετικό soundtrack απο τον Klaus Doldinger, και μία πολύ καλή ερμηνεία απο τον Jürgen Prochnow στο ρόλο του κυβερνήτη, η οποία του άνοιξε τις πύλες του Hollywood (με μέτρια ωστόσο αποτελέσματα, και μόνη εξαίρεση τη συμμετοχή του στο "In the mouth of madness" ως Sutter Kane). Κινηματογραφικός άθλος τα 195 λεπτά της διάρκειας, με σκηνικό ένα σιδερένιο σωλήνα γεμάτο άντρες κάτω απο τη θάλασσα, χωρίς ούτε μία βαρετή στιγμή. Ταινιάρα !
Das Boot trailer
η ταινία στο imdb
Writer: Sergio Leone, Sergio Donati
Cast: Rod Steiger, James Coburn, Romolo Valli, Maria Monti, Rick Battaglia
Αξιολόγηση : 4/5
Ο Juan είναι ο πάτερ-φαμίλιας μιας οικογένειας ληστών στις ερημιές του Μεξικού. Κάποια στιγμή περνάει απο τα λημέρια του ο John Mallory, ένας σκληροτράχηλος και πεισματάρης τρομοκράτης του IRA, που ειδικεύεται στις ανατινάξεις με δυναμίτη. Βλέποντας τις ικανότητές του ο Juan, θα προσπαθήσει να τον πείσει να ληστέψουν τη μεγαλύτερη τράπεζα της περιοχής, που βρίσκεται στην πόλη Messa Verde. Με την ενοχλητική επιμονή του, θα τον αναγκάσει τελικά να συμμετάσχει στο σχέδιο, αλλά ο μεξικανός σύντομα θα ανακαλύψει οτι το κορόιδο της όλης υπόθεσης είναι ο ίδιος. Χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει, ο ιρλανδός θα τον μπλέξει στη μεξικάνικη επανάσταση του Pancho Villa, για την οποία ήρθε απο τη Βρετανία. Και μάλιστα, σε ένα απίστευτο γύρισμα της τύχης, ο ιρλανδός θα κάνει τον αμοραλιστή και εντελώς αδιάφορο προς την επανάσταση Juan... εθνικό ήρωα !
Το "Giù la testa" ( αγγλικός τίτλος "Duck, You Sucker", επίσης γνωστό ως "A Fistful of Dynamite") είναι αναμφισβήτητα η πιο υποτιμημένη απο τις εμπορικές ταινίες του δασκάλου των spaghetti western Sergio Leone. Αυτό ίσως να συμβαίνει λόγω της έντονα πολιτικής χροιάς της, ή ίσως λόγω της απουσίας του Clint Eastwood απο το cast. Πάντως, δεν είναι σε καμία περίπτωση κατώτερη απο τις υπόλοιπες. Έχοντας πολλά κοινά στοιχεία με το αριστούργημα του Leone "Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος", όπως την απρόθυμη συνεργασία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, το μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι για να φτάσουν στο σκοπό τους, και την, επίσης απρόθυμη συμμετοχή σε ένα πόλεμο, το "Giù la testa" είναι μία άκρως διασκεδαστική ταινία, που κάνει τα 157 λεπτά της διάρκειας να μοιάζουν σαν videoclip ! Πολύ μεγάλη και προσεγμένη παραγωγή, καλή χημεία μεταξύ των Rod Steiger και James Coburn, όμορφη φωτογραφία, και μουσική επένδυση απο τον συνήθη ύποπτο Ennio Morricone. 100% Sergio Leone !
Giù la testa trailer
η ταινία στο imdb
Writer: Pedro Almodóvar
Cast: Carmen Maura, Antonio Banderas, Julieta Serrano, María Barranco, Rossy de Palma
Αξιολόγηση : 3.5/5
Η Pepa, μία σαραντάρα τηλεοπτική περσόνα, εγκαταλείπεται απο τον εραστή της, τον Ivan, ενώ έχει μόλις μάθει οτι είναι έγκυος. Τον αναζητεί μέσω μυνημάτων για να μιλήσουν, αλλά αυτός είναι εξαφανισμένος. Μία φίλη της, η Cantella, έχει επίσης σοβαρό πρόβλημα. Ο μουσουλμάνος εραστής της είναι στην πραγματικότητα τρομοκράτης, και έχει συλληφθεί. Η τρομαγμένη και χαζούλα Cantella πηγαίνει στο σπίτι της Pepa, φοβούμενη οτι την καταζητεί η αστυνομία. Η Pepa, που ήδη έχει αρχίσει να "φλιπάρει", θέλει να πουλήσει το σπίτι, και έτσι στην πόρτα της εμφανίζεται ένα ζευγάρι για να το δεί. Ο άντρας όμως, ο Carlos, είναι ο γιος του Ivan απο την πρώτη του γυναίκα, και η υπόθεση γίνεται όλο και πιο περίεργη. Μέχρι το τέλος αυτής της θεότρελης ημέρας, η Pepa θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει mambo ταξιτζήδες, την τωρινή γκόμενα του Ivan, την αστυνομία, που καταφθάνει στο σπίτι κάνοντας ερωτήσεις για τρομοκράτες, την ψυχολογικά ανισόρροπη μητέρα του Carlos που θέλει να σκοτώσει τον Ivan και, το κυριότερο, τα νεύρα της, που πλέον έχουν γίνει τσατάλια.
Οι "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" είναι η ταινία που έκανε παγκοσμίως γνωστό τον Pedro Almodóvar, και ανέδειξε το μεγάλο ταλέντο του στην αφήγηση υστερικών, παθιασμένων και αστείων "γυναικείων" ιστοριών. Μία απο τις καλύτερες ταινίες του πολύ ιδιαίτερου ισπανού σκηνοθέτη, που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, με φανταστικά χρώματα, έξυπνο μοντάζ, πανέμορφη φωτογραφία, και ερμηνείες που φλερτάρουν υπέροχα με την υστερία απο τις γυναίκες του τίτλου. Πολύ καλό στυλιστικό και εικαστικό αποτέλεσμα, με απίστευτα χτενίσματα και ρούχα, απρόοπτες καταστάσεις, διάσπαρτες ξεκαρδιστικές στιγμές, μα κυρίως κατάδυση στη γυναικεία ψυχοσύνθεση απο έναν άντρα που μοιάζει να τις καταλαβαίνει στ'αλήθεια (πώς τα καταφέρνει ο κερατάς ?).
μία μικρή σκηνή απο την ταινία
η ταινία στο imdb
Writer: Jean-Pierre Melville
Cast: Alain Delon, Gian Maria Volonté, Yves Montand, André Bourvil, Paul Amiot
Αξιολόγηση : 3.5/5
Ο κλέφτης Corey απολύεται πρόωρα απο τη φυλακή λόγω καλής διαγωγής. Αμέσως, επισκέπτεται τον πρώην συνεργάτη του τον Rico, ο οποίος στο μεταξύ του έχει πάρει τη γυναίκα, και τον "ελαφρύνει" από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες φράγκα. Εν τω μεταξύ, ο επιθεωρητής Mattei συνοδεύει με τρένο τον επικίνδυνο δολοφόνο Vogel. Ο Vogel όμως θα καταφέρει να του ξεφύγει και θα κρυφτεί, εντελώς συμπτωματικά, στο αυτοκίνητο του Corey. Ο Corey θα τον περάσει απο τα μπλόκα της αστυνομίας, και αυτός ως αντάλλαγμα θα ξεφορτωθεί τα τσιράκια του Rico που κυνηγούν το σωτήρα του. Οι δύο άντρες θα γίνουν φίλοι, και ο Corey θα αναφέρει ένα σχέδιο ληστείας κοσμηματοπωλείου που του είχε εμπιστευθεί ένας δεσμοφύλακας στη φυλακή. Ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον πρώην σκοπευτή της αστυνομίας Jansen, και προχωρούν στο ριψοκίνδυνο κόλπο. Ο πανούργος επιθεωρητής Mattei όμως δεν έχει παραιτηθεί απο το κυνήγι του Vogel, και θα επωφεληθεί απο τις προσπάθειες των τριών να πουλήσουν τα κλοπιμαία για να βρεθεί στα ίχνη τους.
Ένα απο τα πολύ γνωστά Film Noir της γαλλικής σχολής, χωρίς όμως να είναι και απο τα κορυφαία. Ο Jean-Pierre Melville είναι ένας μινιμαλιστής σκηνοθέτης, που δεν αρέσκεται στους πολλούς διαλόγους, και αφήνει περισσότερο τη σιωπή να "μιλήσει". Εδώ όμως ίσως το παρακάνει, αφού η πολύ μεγάλη διάρκεια των 140 λεπτών, χωρίς κάποιο ουσιαστικό λόγο, κουράζει. Η κινηματογράφηση είναι πολύ καλή, όπως και η έγχρωμη φωτογραφία, αλλά το σενάριο παρουσιάζει κάποιες "λακκούβες", κάποιες υπερ-απλουστεύσεις σε ορισμένα σημεία της υπόθεσης, και οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται όσο θα περίμενε κανείς σε μία ταινία 2,5 ωρών. Οι ερμηνείες των τεσσάρων βασικών πρωταγωνιστών είναι καλές, χωρίς όμως το κάτι παραπάνω, ενώ ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην πολύ καλή σκηνή της ληστείας, που χρωστάει πολλά στην αντίστοιχη (αλλά πολύ ανώτερη) ληστεία απο το "Ριφιφί" του Jules Dassin. Συνολικά, ο "Κόκκινος Κύκλος" είναι αρκετά καλός, αλλά τον περίμενα καλύτερο.
Le cercle rouge trailer
η ταινία στο imdb
Writers: Auguste Le Breton (novel), Jules Dassin
Cast: Jean Servais, Carl Möhner, Robert Manuel, Janine Darcey, Magali Noël, Marcel Lupovici
Αξιολόγηση : 4.5/5
Ο Tony le Stéphanois αποφυλακίζεται μετά απο 5 χρόνια εγκλεισμού (κλασική αρχή Film Noir). Συναντά τον καλό του φίλο Jo, ο οποίος σχεδιάζει ένα μεγάλο κόλπο με έναν ιταλό, το Mario Ferrati. Το κόλπο είναι να ληστέψουν τη βιτρίνα ενός γνωστού κοσμηματοπωλείου. Ο Tony αρνείται να συμμετάσχει, όμως αφού συναντήσει (και εξευτελίσει) την πρώην ερωμένη του, η οποία πλέον "ανήκει" στον Grutter, ένα μαφιόζο ιδιοκτήτη ενός νυχτερινού κέντρου, αντιπροτείνει στο Jo να ξαφρίσουν το θησαυροφυλάκιο του κοσμηματοπωλείου. Στην παρέα προστίθεται και ο ειδικός στα θησαυροφυλάκια Cesar, και η επιχείρηση λαμβάνει χώρα με χειρουργική ακρίβεια και απόλυτη επιτυχία. Όταν όμως ο γυναικάς Cesar θα χαρίσει ένα απο τα κλοπιμαία στη νεαρή ερωμένη του, ο Grutter θα υποψιαστεί, και θα προσπαθήσει να βάλει στο χέρι τη λεία τους, δίνοντας στην όλη υπόθεση δραματική εξέλιξη.
Το Ριφιφί είναι ένα απο τα γνωστότερα και κλασικότερα Film Noir της μεγάλης γαλλικής σχολής, η οποία, αν και ξεκίνησε αντιγράφοντας τα αμερικάνικα αριστουργήματα της δεκαετίας του 40, εξέλιξε γρήγορα το δικό της, προσωπικό στύλ, παράγοντας κάποια απο τα επιδραστικότερα έργα του είδους. Αν και η εντυπωσιακή ταινία του "δικού μας" Jules Dassin έχει αρκετές ομοιότητες με το αριστουργηματικό "The asphalt jungle" του δασκάλου John Huston, δε μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί αντιγραφή, καθώς ο Dassin είναι ένας πολύ μεγάλος δημιουργός με ξεχωριστό ύφος. Η περίφημη 35λεπτη σκηνή της ληστείας, η μεγαλύτερη σιωπή στην ιστορία του κινηματογράφου, είναι πραγματικά αντάξια της φήμης της, με ακριβέστατη και αριστοτεχνική σκηνοθεσία, όπως και όλη η ταινία στο σύνολό της. O Dassin βεβαίως, είναι γνωστό οτι δεν ήθελε να κάνει αυτή την ταινία, και δέχτηκε μόνο εξ'αιτίας της άθλιας οικονομικής κατάστασης στην οποία βρισκόταν μετά τη φυγή του απο την αμερική λόγω Μακαρθισμού. Ο λόγος της διστακτικότητάς του ήταν το πρωτότυπο έργο του Auguste Le Breton, στο οποίο βασίστηκε το σενάριο, και που περιείχε μέχρι και νεκροφιλία. Ο Dassin λοιπόν ψαλίδισε αρκετά το βιβλίο, κάτι που εξαγρίωσε τον συγγραφέα, ο οποίος πήγε να τον βρεί κουβαλώντας πιστόλι (!!!). Τελικά, οι δύο άνδρες τα βρήκαν, και έτσι ο παγκόσμιος κινηματογράφος κέρδισε αυτό το διαμάντι.
Rififi trailer
η ταινία στο imdb
