Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Bacheha-Ye aseman (Τα παιδιά του Παραδείσου - 1997)

Director : Majid Majidi
Writer : Majid Majidi
Cast : Amir Farrokh Hashemian, Bahare Seddiqi, Mohammad Amir Naji, Nafise Jafar-Mohammadi

Αξιολόγηση : 3.5/5

Ο Ali είναι ένας πιτσιρικάς ιρανός που ζεί με την οικογένειά του στην Τεχεράνη. Μια μέρα, ενώ τον έχουν στείλει για τα καθημερινά ψώνια, χάνει τα παπούτσια της μικρότερης αδελφής του, Zahra. Γνωρίζοντας την άσχημη οικονομική κατάσταση της οικογένειας, και φοβούμενος την τιμωρία απο τον καλό, μα και αυστηρό πατέρα του, ο μικρός θα σκαρφιστεί ένα κόλπο για να μη μαθευτεί το λάθος του. Θα μοιραστεί τα δικά του παπούτσια με τη Zahra. Αυτή θα τα φοράει το πρωί στο σχολείο, και μετά θα τρέχει για να του τα φέρει πίσω, έτσι ώστε να πάει κι αυτός στα απογευματινά του μαθήματα. Κάποια στιγμή, ο Ali θα έχει την ευκαιρία να κερδίσει ένα καινούριο ζευγάρι παπούτσια σε έναν αγώνα δρόμου. Θα πρέπει όμως να έρθει τρίτος...

Πρόκειται για την ταινία που έκανε ευρύτερα γνωστό τον πολύ καλό σκηνοθέτη Majid Majidi, ο οποίος ακολούθησε τη μακρά παράδοση της χώρας του στην "παραγωγή" σκηνοθετών, με πιο αξιόλογο εκπρόσωπο αυτή την εποχή τον Abbas Kiarostami. Μία τρυφερή ιστορία για την παιδική αθωότητα, με συγκινητικές ερμηνείες απο τους μικρούς πρωταγωνιστές, με μία καθαρή ματιά που ποτέ δε γίνεται μελοδραματική, και με ένα απόλυτα ανθρώπινο μήνυμα. Πολλή φτώχεια, πολύ τρέξιμο, πολλά δάκρυα μα και πολλά χαμόγελα απο τα δύο αξιολάτρευτα πιτσιρίκια του τίτλου.

Children of Heaven trailer
η ταινία στο imdb


Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Regalo di Natale (Οι Χαρτοπαίκτες - 1986)

Director : Pupi Avati
Writer : Pupi Avati, Giovanni Bruzzi
Cast : Carlo Delle Piane, Diego Abatantuono, Gianni Cavina, George Eastman, Alessandro Haber, Kristina Sevieri

Αξιολόγηση : 2.5/5

Τέσσερις παλιοί φίλοι, ο ένας απο τους οποίους ζεί πλέον σε άλλη πόλη, ξαναβρίσκονται όλοι μαζί μετά απο πολλά χρόνια, τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων, για μια παρτίδα πόκερ. Ο σκοπός της συνάντησης είναι διπλός. Πρώτον, ο ένας φίλος έχει φέρει μαζί του ένα πλούσιο βιομήχανο, τον οποίο σχεδιάζουν να "ξετινάξουν" για να λύσουν τα μεγάλα οικονομικά τους προβλήματα. Ο δεύτερος, κρυφός σκοπός, είναι να τα ξαναβρούν μεταξύ τους δύο απο αυτούς, οι οποίοι είναι τσακωμένοι για περισσότερα απο δέκα χρόνια. Μέσα σε "κατανυκτικό" κλίμα, οι πέντε παίκτες θα ξεκινήσουν την ολονύκτια παρτίδα, μετά το τέλος της οποίας κανείς τους δεν θα είναι ο ίδιος.

Μία άγνωστη ταινία απο έναν άγνωστο σκηνοθέτη (τουλάχιστον σε εμένα), η οποία αποδείχθηκε σχετικά καλή, αν και επίσης αρκετά προβλέψιμη στην εξέλιξη και το φινάλε της. "Αντρική" ταινία, με φανερά τα σημάδια της δεκαετίας του 80 και την επιρροή του κλασικού "The Cincinnati Kid" του Norman Jewison (με έναν φανταστικό Steve McQueen), αποτελεί μία απο τις συμπαθητικές περιπτώσεις ανάμεσα στις πολυπληθείς που έχουν ασχοληθεί με το θέμα του τζόγου, και τις επιπτώσεις του στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και ζωή. Ο ίδιος σκηνοθέτης, με τους ίδιους ηθοποιούς έχει γυρίσει και μία συνέχεια της ιστορίας (La rivincita di Natale - 2004). Θα τη χαρακτήριζα ως μια "μικρή" ταινία, που όμως δεν απογοητεύει και κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον. Βεβαίως, και να μην τη δείτε, δε χάνετε και τίποτα το σπουδαίο.

μια σκηνή απο την ταινία
η ταινία στο imdb


Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Take the Money and Run (1969)

Director : Woody Allen
Writer : Woody Allen, Mickey Rose
Cast : Woody Allen, Janet Margolin, Jacquelyn Hyde, James Anderson

Αξιολόγηση : 4/5

Παρακολουθούμε τη ζωή του αποτυχημένου μικροκακοποιού Virgil Starkwell, μέσα απο τις σημαντικότερες στιγμές της. Την παιδική του ηλικία, την πρώτη φορά που έκλεψε, την αποτυχία του ως μουσικό, την εξέλιξή του ως εγκληματία, τις συχνές "επισκέψεις" του στη φυλακή, τον έρωτά του με τη Louise, το γάμο τους, τη γέννηση του παιδιού τους και την προσπάθειά του να ξεκινήσει μαζί της μια καινούρια ζωή. Γυρισμένη στη μορφή ψευδοντοκυμαντέρ, η ταινία έχει αφήγηση που παραπέμπει σε αστυνομικά επίκαιρα της δεκαετίας του 50, και μας παρεμβάλλει συνεντεύξεις των γονιών και των φίλων του.

Η ταινία Take the Money and Run (ελληνικός τίτλος "Ζητείται εγκέφαλος για ληστεία" - επίσης
ζητείται εγκέφαλος για ανεγκέφαλο έλληνα μεταφραστή τίτλων) είναι η πρώτη που σκηνοθέτησε μόνος του ο Woody Allen. Η αρχική του επιλογή για τη σκηνοθεσία ήταν ο Jerry Lewis (!), αλλά η συνεργασία τους δεν προχώρησε, και έτσι αποφάσισε να αναλάβει ο ίδιος, ξεκινώντας έτσι τη λαμπρή καριέρα του στον τριπλό ρόλο του συγγραφέα, του ηθοποιού και του σκηνοθέτη. Με πολλά slapstick στοιχεία, όπως και οι επόμενες δουλειές της πρώιμης περιόδου του (Bananas, Zelig, Sleeper), το Take the Money and Run είναι μια αυθεντική κωμωδία, και μάλιστα απο τις πιο αστείες του ιδιαίτερου αυτού δημιουργού, χωρίς τις φιλοσοφικές αναζητήσεις της μετέπειτα σταδιοδρομίας του. Περιέχοντας το γνωστό, πανέξυπνο χιούμορ του, και φοβερές ατάκες όπως "Την ερωτεύτηκα μετά απο ένα τέταρτο, και μετά απο μισή ώρα μου έφυγε η ιδέα να της κλέψω την τσάντα", παραμένει απο τις πιο αγαπημένες δημιουργίες του συμπαθητικού γυαλάκια.

μία σκηνή απο την ταινία
η ταινία στο imdb


Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Vargtimmen (1968)

Director : Ingmar Bergman
Writer : Ingmar Bergman
Cast : Max von Sydow, Liv Ullmann, Gertrud Fridh, Erland Josephson, Ingrid Thulin

Αξιολόγηση : 4/5

Ο Johann είναι ένας γνωστός ζωγράφος που μετακομίζει με τη σύζυγό του Alma σε ένα απομονωμένο νησί για να ξεφύγει απο τους προσωπικούς του δαίμονες. Υπό το βάρος εφιαλτικών ονείρων και παραισθήσεων, που έρχονται να τον στοιχειώσουν κατά την "Ώρα του Λύκου" (όπως είναι ο ελληνικός τίτλος της ταινίας), την ώρα δηλαδή ανάμεσα στα μεσάνυχτα και το χάραμα, όταν τα φαντάσματα και οι δαίμονες βρίσκονται στο αποκορύφωμα της δύναμής τους, ο Johann καταρρέει, βυθιζόμενος όλο και βαθύτερα στα σκοτάδια του παρελθόντος και της ψυχής του. Μυστηριώδεις κάτοικοι του νησιού αποζητούν τη συντροφιά του ζευγαριού, χωρίς ποτέ να γίνεται σαφές αν υπάρχουν στ'αλήθεια ή είναι προβολές του διαταραγμένου μυαλού του ζωγράφου, επετείνοντας και καθιστώντας αφόρητο το μαρτύριό του.

Η "Ώρα του Λύκου", αποτελώντας τη μόνη ταινία τρόμου του μεγάλου Ingmar Bergman (ή τουλάχιστον ό,τι κοντινότερο σε ταινία τρόμου έχει γυρίσει ποτέ ο σουηδός δάσκαλος), είναι μία απο τις πλέον υποτιμημένες δημιουργίες του, έχοντας διχάσει ακόμη και τους πιο αφοσιωμένους οπαδούς του. Πρόκειται για μία απο τις πιο βαριές και "δύσπεπτες" ταινίες της, ήδη βαριάς και "δύσπεπτης" φιλμογραφίας του, βουτηγμένη σε ντελιριακές παραισθήσεις και εφιαλτικά όνειρα, εξερευνώντας τις πιο σκοτεινές και μύχιες γωνιές της ανθρώπινης ψυχής.
Με εκπληκτικές σεκάνς, όπως τη μνημειώδη σκηνή του "Μαγικού Αυλού", τη σκηνή με το παιδί στα βράχια ή την αξέχαστη σκηνή ψυχολογικού τρόμου του "μακιγιάζ" (δε λέω περισσότερα - όποιος την έχει δεί, κατάλαβε), η ταινία φανερώνει περίτρανα τη μεγαλοφυία του μόνιμου κινηματογραφιστή και φίλου του σκηνοθέτη, Sven Nykvist. Περιέχοντας ένα θίασο γκροτέσκων, αποκρουστικών συμπληρωματικών χαρακτήρων και λιτή, έξυπνη χρήση της μουσικής, η "Ώρα του Λύκου" είναι μία απο τις καλύτερες ταινίες του Bergman, που "στιγματίζεται" απο τις συγκλονιστικές ερμηνείες των αγαπημένων πρωταγωνιστών του, Max von Sydow και Liv Ullmann.

Vargtimmen trailer
η ταινία στο imdb 

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Rashômon (1950)

Director : Akira Kurosawa
Writer : Ryûnosuke Akutagawa, Akira Kurosawa
Cast : Toshirô Mifune, Machiko Kyô, Masayuki Mori, Takashi Shimura

Αξιολόγηση : 4.5/5

Στην πύλη του Rashômon, τρείς άντρες καθηλώνονται απο μια καταρρακτώδη βροχή. Για να περάσει η ώρα, οι δύο διηγούνται στον τρίτο μία μυστήρια υπόθεση στην οποία έτυχε να αναμιχθούν. Στο κοντινό δάσος, μία γυναίκα βιάζεται και ο σύζυγός της δολοφονείται απο τον περιβόητο ληστή Τογιομάρου. Αυτά δηλώνει ο ίδιος ο ληστής όταν οδηγείται ενώπιον της αστυνομίας. Το παράξενο όμως είναι οτι η μαρτυρία της γυναίκας διαφέρει σημαντικά, όπως και η μαρτυρία του νεκρού άντρα της, με τον οποίο επικοινωνούν μέσω ενός μέντιουμ. Μία τέταρτη μαρτυρία, αυτή του ξυλοκόπου που ανακάλυψε το πτώμα, παρουσιάζει επίσης σημαντικές διαφορές, και η υπόθεση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο.

Ο μεγάλος Akira Kurosawa εκθέτει με περισσή μαεστρία τα ελαττώματα, τις μικροψυχίες και και τη δειλία που χαρακτηρίζουν το ανθρώπινο γένος στην πρώτη πραγματικά μεγάλη ταινία της καριέρας του (θα ακολουθούσαν φυσικά πολλές άλλες). Πολύ πρωτότυπη σεναριακή ιδέα, ακόμη και για την εποχή μας, με την παρουσίαση τεσσάρων εκδοχών της ίδιας ιστορίας, που διαφέρουν σημαντικά στα σημεία εκείνα που ο κάθε χαρακτήρας έχει συμφέρον να παραποιήσει ή να αποκρύψει. Εξαιρετικός ο Toshirô Mifune στο ρόλο του ληστή, και γενικά όλοι οι ηθοποιοί αποδίδουν πολύ γλαφυρά τις αδυναμίες και τους φόβους των τραγικών χαρακτήρων. Ίσως όλη η ουσία της ταινίας να συνοψίζεται στη φοβερή ατάκα : "Οι δαίμονες έφυγαν απο το Rashômon επειδή φοβόντουσαν τους ανθρώπους".

Rashômon trailer
η ταινία στο imdb