Director: Emir KusturicaWriters: Emir Kusturica, Gordan Mihic
Cast: Bajram Severdzan, Srdjan Todorovic, Branka Katic, Florijan Ajdini, Ljubica Adzovic, Zabit Memedov, Sabri Sulejmani, Jasar Destani
Αξιολόγηση : 4/5
Ο Matko Destanov είναι ο μικροαπατεώνας πατέρας του 18χρονου ερωτευμένου Zare. Σχεδιάζει να αποκτήσει ένα τραίνο λαθραίων καυσίμων με την επιχορήγηση του Grga Pitić, παλιού φίλου του πατέρα του, Zarije Destanov. Παράλληλα θα βοηθήσει και ο Dadan. Ένας λίγο καλύτερος γκάνγκστερ με χαρέμι που χορεύει σε δυτικούς ρυθμούς. Μία από τις τρεις αδερφές του, η Afrodita ή αλλιώς "γαλακτομπούρεκο" στο κοινό περιβάλλον, στέκεται εμπόδιο στην αποκατάστασή του αφού είναι ακόμα ανύπαντρη. Ανύπαντρος είναι και ο εγγονός του Pitić, ο δίμετρος Veliki. Άδικα γυρνά στα πανηγύρια ψάχνοντας τη μέλλουσα γυναίκα του. Τέλος έχουμε και την Ida. Τη πανέμορφη εγγονή της κοσμογυρισμένης Sujka. Ποιος θα πρωτοπαντρευτεί και τι σχέδια έχουν οι δυο παλιόφιλοι παππούδες Zarije και Grga;
Πολύ μπέρδεμα ε; Ένα συνονθύλευμα οπτικοακουστικής πληροφορίας από έναν αληθινό μάστορα του κινηματογράφου. Μη περιμένεις το αισθητικό αποτέλεσμα του καιρού των τσιγγάνων ή του Underground, ούτε την ελεγχόμενη καλαισθησία του Arizona Dream. Ετοιμάσου όμως για το πιο απολαυστικό και κωμικό όνειρο που έχεις δει ποτέ. Αν και τα όνειρα περιγράφονται πολύ δύσκολα, ο Kusturica φαίνεται να είναι πραγματικός μάστορας σε αυτό. Αποτυπώνει όπως πάντα τον ορισμό του ονείρου: "Όνειρο είναι η βίωση μίας σειράς εικόνων, ήχων, ιδεών, συναισθημάτων και άλλων αισθήσεων..." Απερίγραπτα σκηνικά, φοβερή κινηματογράφηση, αποπροσανατολιστική μουσική, ρεαλιστική ηθοποιία, χαοτικά σουρεαλιστικές καταστάσεις και παράλληλα απόλυτα φυσικές σαν όνειρο. Διασκεδαστικότατο soundtrack, εξίσου χαοτικό, με το φοβερό Bubamara, το ηλεκτρο Pit Bull και κομμάτια με Jew's harp. Ένα πρόβλημα όπως πάντα είναι ο περίεργος υποτιτλισμός, αφού ακούγονται τρεις γλώσσες (Ρομανί, Σερβικά και Βουλγαρικά) σατυρικού ύφους, κάνοντας τη μετάφραση ακόμα πιο δύσκολη.
Θελω πολυ να δω αυτη την ταινια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρευω τον Kusturica και το βαλκανικο χαβαλε του. Το Underground (5/5) το πιο αγαπημενο μου. Αρμονικη αναμειξη χιουμορ και συγκινησης μεσα απο ενα σουρεαλιστικο, ευαισθητο, αλληγορικο και ποιητικο πανυγηρι, το φιναλε απο τα πιο συγκινητικα και αισιοδοξα στην ιστορια του κινηματουγραφου. Ακολουθει το επικο ποιημα "Καιρος των τσιγγανων" (5/5) και το εντελως σουρεαλιστικο "Arizona Dream" (4,5/5). Προσφατα, επισης, ειδα το "Maradona by Kusturica" (3/5) και μου αρεσε. Βεβαια, δεν εχω πατησει ποτε το ποδι μου σε γηπεδο και μεχρι τωρα εχω παρακολουθησει μονο δυο αγωνες ποδοσφαιρου στην τηλεοραση (στην εφηβεια μου). Βεβαια, ο Εμιρ δεν μενει στο Μαραντονα μονο ως ποδοσφαιριστη, αλλα και ως προσωπικοτητα γενικοτερα.
Τα Otac na sluzbenom putu, Zavet, Crna macka, beli macor και Zivot je cudo θα τα δω πολυ συντομα.
Θυμαμαι τη βραβευση του φεστιβαλ των Καννων το 1995 και τη φατσα του Αγγελοπουλου οταν πηρε το Φοινικα ο Κουστουριτσα.
Βεβαια, μετα συμφιλιωθηκαν:
http://www.festival-cannes.fr/thumb.php?sourceDirectory=/assets/XXYEARS/&sourceFile=020461.jpg&predefinedSize=lightbox
Εγώ θα χαρακτήριζα άνισο το αποτέλεσμα και η αρχή της παρακμής του Κουστουρίτσα. Αυτό το συνονθύλευμα που λες, μπορεί να μετουσιώνεται από τον χαρισματικό αυτό σκηνοθέτη σε μια οπτικοακουστική πανδαισία, με εικόνες και σουρεάλ καταστάσεις χαρακτηριστικές του σινεμά του και οι οποίες είναι ντυμένες με τις υπέροχες μουσικές παραδόσεις της χώρας του, ωστόσο η ταινία πάσχει από την έλλειψη συνοχής στην αφηγηματική της μορφή και στην αδυναμία του Κουστουρίτσα να βάλει μια τάξη σε αυτό το πλούσιο πληροφοριακό υλικό με αποτέλεσμα η δράση και η πλοκή της να είναι ανομοιογενείς. Επίσης ορισμένοι χαρακτήρες αλλά και ερμηνείες μου φάνηκαν υπερβολικοί, στα όρια της καρικατούρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως οτιδήποτε σουρεαλιστικό υπάρχει σε μια ταινία δεν σημαίνει ότι το αποτέλεσμα θα είναι κι επιτυχημένο. Διότι οι λάτρεις του σουρεαλισμού έχουν την τάση να αποθεώνουν οτιδήποτε είναι σουρεαλιστικό. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Σε αυτήν την ταινία το βρήκα ημιαποτυχημένο, σε αντίθεση με το “Arizona Dream” και τον μαγευτικό του σουρεαλισμό. “Underground” και “Καιρος των τσιγγανων”, δύο αξεπέραστα αριστουργήματα όπου είναι μέσα στο Top 100 αγαπημένων μου ταινιών.
2,5: Απλώς ενδιαφέρον (+)
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Ποιός είσαι ρε ? Πώς βρήκες τους κωδικούς και μπαίνεις και γράφεις στο blog μου ?
ΑπάντησηΔιαγραφή(χιουμοράκι επειδή είχες να γράψεις κανένα τρίμηνο).
Μου άρεσαν οι άσπρες και μαύρες γάτες, αλλά συμφωνώ και με όσα λέει ο Αργύρης, με εξαίρεση το “Arizona Dream” που δεν με ικανοποίησε.
Πιστεύω πως ο Emir με τον Καιρό των Τσιγγάνων και το Underground τα είπε όλα.Μετά αναμασάει τα ίδια,άρχισε να πίνει και λίγο παραπάνω...δεν μπορώ να πώ πως μου άρεσε η ταινία ιδιαίτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξωφρενικες καταστασεις και ξεκαρδιστικο σε σημεια, αλλα οχι κατι εντυπωσιακο. Εχουμε δει πολυ καλυτερο Κουστουριτσα, στις ταινιες που εχουν ηδη αναφερθει. Με τιποτα 4/5 εδω, παντως ειναι πολυ αξιολογη ταινια.
ΑπάντησηΔιαγραφήok... Δε λέω. ΚΑΙ λίγο αναμασημένα πράγματα ΚΑΙ τα έχει βγάλει όλα στο Καιρό των Τσιγγάνων και στο Underground. Αλλά αν δεν αναμασήσει ο ίδιος, ποιος θα αναμασήσει; Παρεμπιπτόντως το ελεγχόμενη καλαισθησία δε είπα έτσι για το Arizona Dream. Γιαυτό ακριβώς το λόγο μου ξίνισε ολίγον τι.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ argiris-cinefil. Θα διαφωνίσω πάνω στην έλλειψη συνοχής. Εμένα μια χαρά μου φάνηκε και καθόλου κουραστικό. Ιδιαίτερη αυτή τη βαλκανική μουσική με τα πνευστά που σου σπάνε τα τύμπανα τη συχαίνομαι, αλλά σε αυτή τη ταινία τα βρήκα όλα πολύ ευχάριστα. Τη θεωρώ ακόμα μια καλή κομωδία.
Τώρα για το ότι του πέφτει πολύ το 4/5, να πω οτι του έβαλα 7/10 στο imdb και εδώ δεν έχουμε δεκαδικούς. Ε δεν είναι και για 3 στα 5 τώρα...