Writer : Pierre Drieu La Rochelle (novel)
Cast : Maurice Ronet, Léna Skerla, Alexandra Stewart, Jeanne Moreau, Yvonne Clech, Hubert Deschamps
Αξιολόγηση : 4/5
Ο Alain Leroy είναι ένας πρώην γλεντζές της καλής κοινωνίας του Παρισιού. Έχει μόλις πάρει εξιτήριο απο μία κλινική απεξάρτησης απο το αλκοόλ. Πάσχει απο χρόνια κατάθλιψη, με αποτέλεσμα να έχει αποξενωθεί απο τη γυναίκα του, και γενικά απο όλο τον εξωτερικό κόσμο. Στο μυαλό του στριφογυρίζει εδώ και αρκετό καιρό μία και μοναδική ιδέα : να αυτοκτονήσει. Αποφασίζει να συναντήσει τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του, παλιούς φίλους και ερωμένες, σε μία προσπάθειά του να βρεί κάποια σύνδεση με έναν κόσμο που τον αισθάνεται πλέον ξένο και μακρινό, και κάποιο νόημα σε μια ζωή που του μοιάζει ρηχή και άδεια. Δύο μέρες περνούν με αλεπάλληλες συναντήσεις και συζητήσεις, μέσα σε ένα ευχάριστο κλίμα για όλους τους υπόλοιπους εκτός απο τον ίδιο. Θα καταφέρουν οι κοντινοί του άνθρωποι να τον κάνουν να δώσει στη ζωή μια δεύτερη ευκαιρία, ή μήπως αυτό το διήμερο ήταν απλώς το οριστικό του αντίο ?
Μία σπαρακτική ταινία, μία σπουδή στην απελπισία και την απώλεια της θέλησης για ζωή. Ο Louis Malle σκηνοθετεί με απόλυτη ακρίβεια, ο Maurice Ronet ενσαρκώνει με εντυπωσιακή αληθοφάνεια το ρόλο ενός ανθρώπου χαμένου, και ο Erik Satie μετουσιώνει τη μελαγχολία σε νότες, συνθέτοντας μία βαριά, πεσιμιστική δημιουργία για αυτούς που η ζωή δεν κατάφερε να αγγίξει. Ο Malle παίρνει ένα μεγάλο σκηνοθετικό ρίσκο, αφού απο την αρχή της ταινίας σχεδόν μας προδιαγράφει το φινάλε, μα η αριστοτεχνική διαχείριση της έξέλιξης της ιστορίας και του πρωταγωνιστή του τον δικαιώνουν απόλυτα. Αμφότεροι οι Malle και Ronet έχουν δηλώσει πως αυτή είναι η μόνη ταινία της πρώιμης φιλμογραφίας τους με την οποία είναι απολύτως ικανοποιημένοι. Η "φλόγα που τρεμοσβήνει" αναφέρεται ασφαλώς στη ζωή του πρωταγωνιστή.
μία σκηνή απο την ταινία
η ταινία στο imdb
Γεια σου curious,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓοητευτική η εικόνα της, σπουδαία η μουσική της και πάνω απ'όλα επίκαιρη η μελαγχολία και η στοχαστική απαισιοδοξία της. Η τρίτη πιο αγαπημένη μου του Malle (μετά τα "Ascenseur pour l'echafaud" και "Au revoir les enfants").
4/5 (me too)
Φίλε moody, "επίκαιρη η μελαγχολία και η στοχαστική απαισιοδοξία της" λές, ε ? Δυστυχώς, συμφωνώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ νομίζω θα την έβαζα 2η ανάμεσα στις 3 ταινίες του που αναφέρεις (επίσης με πρώτο το "Ascenseur pour l'echafaud"), αλλά θα μου πείς, εκεί θα κολλήσουμε ?
Aγχος, αγωνια, απελπισια, αυτοσαρκασμος, αδιεξοδο κι ολες οι παρεμφερεις εννοιες σμιγουν στην ταινια αυτη μ’ εναν τροπο τελεια προσωπικο, απολυτα ειλικρινη και σπαραχτικη, εξαιρετικα εσωτερικη η ερμηνεια του Ronet. Απο τις πολυ προσωπικες ταινιες του Malle.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρεσει παρα πολυ ο Malle και αυτη η ταινια μαζι με τα Ascenseur pour l'échafaud (4,5/5), Au revoir les enfants (4/5) , Le souffle au coeur (4/5) ειναι απο τις πολυ αγαπημενες μου του Louis.
Και οι πιο αδυναμες του:
Viva Maria! (1,5/5)
Vie privée (2/5)
και το σκετς "William Wilson" (2,5/5) απο τη σπονδυλωτη ταινια Histoires extraordinaires (2/5).
Για το Le feu follet:
4,5/5
Εξαιρετικό!Πιστευω πως είναι απο τις τοπ 3 ταινίες του Malle.Δεν ξέρω αν ακούγεται αιρετικό αλλά η αγαπημένη μου ταινία του είναι το Damage!Επίσης μου άρεσε πολύ και το Atlantic City και το Les amants.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καταθλιπτική ταινία όπου σε συνδυασμό με τους μινιμαλιστικούς αφηγηματικούς της ρυθμούς δεν με είχε κερδίσει η ταινία. Την είχα δει πριν κάποια χρόνια και δεν ξέρω αν την έβλεπα τώρα αν θα μου άρεσε περισσότερο. Ίσως φταίει και το γεγονός ότι δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο Louis Malle. Από τις 5 ταινίες του που έχω δει μόνο το “Ascenseur pour l'échafaud” μου άρεσε πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή2,5: Απλώς ενδιαφέρον (+)
0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα
Monsieur Hulot, συμφωνούμε απόλυτα για τις καλύτερες του Malle. Εμένα μου αρέσει πολύ και η σουρρεαλιστική τρέλα του Zazie dans le metro. Απο τις χειρότερές του που αναφέρεις έχω δεί μόνο το Histoires Extraordinaires, που το μόνο σκετσάκι που άξιζε ήταν αυτό του Fellini.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αιρετικό δεν ξέρω φίλε academy, αλλά λίγο παράξενο θα το έλεγα. Γούστα είναι αυτά, φυσικά. Εγώ πάντως γενικά προτιμώ τις πιο παλιές του ταινίες, όπως το πολύ καλό Les amants που αναφέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Αργύρη, δεν ξέρω αν θα βοηθούσε μια δεύτερη προβολή. Εμένα με είχε πιάσει απο την αρχή. Πάντως, βλέπω οτι και αυτοί που δεν τους αρέσει ο Malle, αναγνωρίζουν την αξία του καταπληκτικού Ασανσέρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟντως, το "Tobby Dammit" ηταν πολυ καλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρωτο με την Φοντα ηταν απλα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ! Τοσο κακη ηθοποιος, τοσο κακη σκηνοθεσια, τοσο αστειες καταστασεις!
Κατα τη γνωμη μου:
Metzengerstein: 0,5/5
William Wilson: 2,5/5
Tobby Dammit: 4/5
Συνολικος βαθμος: 2/5
Την Ζαζι θελω πολυ να την δω. Επειδη εχω ακουσει πως ειναι σουρεαλιστικη και επειδη παιζει και ο αγαπημενος μου Noiret.
Καλά, ο Roger Vadim είναι απο τις κλασικές περιπτώσεις υπερεκτιμημένου σκηνοθέτη. Σκηνοθετικά δε λέει τίποτα, και αν δεν ήταν η Brigitte Bardot στο "και ο θεός έπλασε τη γυναίκα", και η Jane Fonda στο Barbarella, δε θα είχε ακουστεί καν το όνομά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ζαζί είναι μια υπέροχα θεότρελη ταινία.
Ναι όντως ισχύει αυτό που λες για το "Ασανσέρ". Κάτι έχει αυτή η ταινία που μαγνητίζει τους περισσότερους, ακόμα και αυτούς που δεν τους αρέσει ιδιαίτερα ο Malle.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Miles Davis φταίει... και η εκπληκτική ατμόσφαιρά του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ζαζί είναι υπέροχη, αλλά η αλήθεια είναι πως δε μου άφησε κάτι σημαντικό να θυμάμαι.
Put the blame on Miles Davis, ε φίλε moody ? Έτσι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ζαζί δεν θα έλεγα οτι ανήκει στις κορυφαίες του, απλά είναι μια προσωπική μου αδυναμία.