Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Κυνόδοντας (2010)

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος
Σενάριο: Γιώργος Λάνθιμος, Ευθύμης Φιλίππου
Ηθοποιοί: Χρήστος Στέργιογλου, Μισέλ Βάλεϊ, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής, Μαίρη Τσώνη, Άννα Καλαϊτζίδου

Αξιολόγηση : 3/5

Μια οικογένεια μεγαλώνει τα παιδιά της μέσα στο μικρόκοσμο του σπιτιού τους. Ο προσεκτικά κατασκευασμένος κόσμος τους είναι το σπίτι τους και έξω από αυτό υπάρχει μόνο το άβατο δάσος και η καταστροφή.
Πολύ ντόρος για αυτή τη ταινία έτσι; Είναι και ελληνική. Συμμετοχές σε πολλά φεστιβάλ, αρκετές διακρίσεις, καλά σχόλια, κακά σχόλια με βαριές κατηγορίες... Έχουμε και τη ξενόγλωσση υποψηφιότητα. Καλή πρόκληση σωστά; Όμως τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει; Μα βέβαια! Το πολυαγαπημένο μου, μα θαμμένο από άλλους The Village (2004) του εξαιρετικού Night Shyamalan. Και τι άλλο; Μήπως το μεξικάνικο El castillo de la pureza (1973); Βάλε και μια σταγόνα Buñuel για να δώσει γεύση και να'σου ο Κυνόδοντας. Τόλμησα και την είδα χωρίς μεγάλες προσδοκίες. Μου άφησε μια γεύση πως να το πώ; Μέτρια φωτογραφία, μέτρια προς κακή κινηματογράφηση (να φταίει η καριέρα στις διαφημίσεις;) κακή ηθοποιία, άδεια ηχητικά (δεν ήταν και τόσο κακό αυτό), αλλά... ...αλλά ένα σενάριο λουκούμι! Δε ξέρω αν ήταν ο έξυπνος χειρισμός της ελληνικής γλώσσας, δε ξέρω αν ήταν η σχετική ευπλασία του θέματος, δε ξέρω αν ήταν η βοήθεια του Ευθύμη Φιλίππου στην ενσάρκωση των ιδεών, αλλά κάθε διάλογος ήταν απολαυστικός και πνευματώδης. Η ένταξη του κωμικοτραγικού στοιχείου ήταν φανταστική, ξαφνική και μετρημένη. Σίγουρα αφήνει έντονες αναμνήσεις μετά τη θέαση. Ο Γιώργος Λάνθιμος επέλεξε τη περπατημένη οδό του ρετρό, πάνω στην οποία στηρίζονται αριστουργήματα του είδους όπως το Gattaca (1997) και το Dark City (1998). Η θεματολογία τους είναι επίσης ο εξωγενής έλεγχος της ζωής του ανθρώπου. Τυχαίο; Δε νομίζω. Δε τα πήγε και άσχημα σε αυτό, αν και θα προτιμούσα λίγο πιο αυστηρές τις επιλογές του. Μου φάνηκε πως έμπλεξε ανόμοια πράγματα σε κάποιες σκηνές, αλλά τέλος πάντων. Φυσικά και η πρωτοτυπία δεν είναι το δυνατό της σημείο αλλά οι κατηγορίες προς τους συντελεστές του Κυνόδοντα περί κλοπής είναι άδικες. Μια κακή αντιγραφή απέχει πολύ από μια εμπνευσμένη δημιουργία και πιστεύω ότι εδώ πρόκειται για τη δεύτερη περίπτωση. Συνεπώς δείτε την με ανοικτό μυαλό, χωρίς προκαταλήψεις. Καλή τύχη στα Oscar αν και μου είναι αδιάφορο το τι θα κάνει εκεί, μιας και τα ξέρουμε τα χάλια τους. Τουλάχιστον να ξελασπώσει και κανας πατριώτης.


3 σχόλια:

  1. Συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις εκτός από την τελευταία σου φράση: "τουλάχιστον να ξελασπώσει και κάνας πατριώτης".
    Και τι εθνική υπερηφάνεια να νιώσει κάποιος σε ένα θεσμό που έχει βραβεύσει ως και την Angelina Jolie? Jesus!
    Θα ξελασπώσει μεν, αλλά ας το χρεωθεί ως προσωπική επιτυχία παρακαλώ, όχι ως εθνική όπως μας το πάραραν ορισμένα ΜΜΕ.
    ΦΙΛΆΚΙΑΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου raise0,
    Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.; Έτσι και στην περίπτωση του "Κυνόδοντα" υπήρχαν έντονες επιρροές. Μια κατεύθυνση Χάνεκε, αρκετή παζολινική διάθεση, σίγουρα Μπουνιουέλ και το "El castillo de la pureza". Το τελευταίο καλό θα ήταν να μνημονεύεται στους τίτλους τέλους, αλλά...

    Ο "Κυνόδοντας" κινείται υπό τη σκοπιά του βλέμματος των παιδιών, ενώ η μεξικάνικη ταινία εστιάζει στον πατέρα.
    Συμφωνώ με την έλλειψη μουσικής, καθώς και με τη Δόγμα '95 κινηματογράφηση. Τη θεωρώ την καλύτερη ελληνική ταινία εδώ και πολλά πολλά χρόνια και μακάρι να βραβευθεί στα Όσκαρ, γιατί δε φέρει καμία ακαδημαϊκή προϋπόθεση και δυναμική...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλα τα λες.κι εγω πιστευω οτι το village παρεξηγημενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Την είδες και εσύ; Πως σου φάνηκε;